Animated Graphics, Animated Gif,  Animated Gifs,  Animated Flowers, Color Splash, Flowers, Keefers Pictures, Images and Photos
Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα.Λιλή Ζωγράφου

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Auroras


















Στράτο, φίλε μου, από το τζιβαέρι για σένα.. "σιγανά και ταπεινά"..


Aurora Borealis with Enya



Σέλας

Το Σέλας (του Σέλαος, πληθ. τα Σέλα ή Σέλαα) είναι το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και που παρατηρείται ιδίως στις πολικές περιοχές (εξ ου και Πολικό Σέλας), τόσο στο Βόρειο ημισφαίριο όσο και στο Νότιο αποκαλούμενο ανάλογα "Βόρειο Σέλας" και "Νότιο Σέλας".

Το φαινόμενο αυτό είναι από τα ωραιότερα που προσφέρει η Φύση σε ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων σε αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις. Η εμφάνιση του Σέλαος, αν και πολύ σπάνια για παραμεσόγειες χώρες, κίνησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων από την αρχαιότητα και ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες. Πρώτος επιστημονικά παρατηρητής του φαινομένου φέρεται ο Αριστοτέλης που όπως αναφέρει στα "Μετεωρολογικά" του (Α',5): "Φαίνεται δε ποτέ συνιστάμενα νύκτωρ αιθρίας ούσης πολλά φάσματα εν τω ουρανώ..., ημέρας μεν ουν ο Ήλιος κωλύει, νυκτός δε έξω του φοινικικού (δηλαδή του ιώδους) τα άλλα δι΄ ομόχροιαν ου φαίνεται", που σημαίνει ότι πρέπει να είχε παρατηρήσει έντονα το φαινόμενο του Σέλαος κατά τη διάρκεια αίθριας νύκτας. Η φωτοβολία της ατμόσφαιρας (πάντα κατά τον Αριστοτέλη) δεν είναι ομοιογενής αλλά τα φάσματα του φαινομένου αυτού παρουσιάζουν χάσματα. Και είναι εκείνα που παρουσιάζουν ακριβώς το Σέλας ως κυματιζόμενες "ουράνιες κουρτίνες" ή "ουράνιες μπαλαρίνες" όπως χαρακτηρίζεται το φαινόμενο από τους σύγχρονους παρατηρητές.

Aurora Borealis / Educational Video


Περιοχές παρατήρησης

Τα Σέλαα τόσο το Βόρειο όσο και το Νότιο παρατηρούνται συχνότερα κατά μήκος ζώνης της οποίας το κέντρο απέχει από τους πόλους περίπου 10 μοίρες. Ενώ ακριβώς πάνω από τους Πόλους εμφανίζονται πολύ αραιότερα. Το κέντρο π.χ. της ζώνης εμφάνισης του Βόρειου Σέλαος βρίσκεται κοντά στη βορειοδυτική ακτή της Γροιλανδίας και άρα ποιό κοντά στην Αμερικανική ήπειρο παρά στην Ευρώπη γι αυτό και η ζώνη αυτή εκτείνεται μέχρι γεωγραφικό πλάτος 57 περίπου μοίρες προς τον Καναδά, ενώ στην Ευρώπη μέχρι τις 77 μοίρες. Έτσι όσο νοτιότερα κινούμεθα από αυτή τη ζώνη τόσο και σπανιότερη γίνεται η εμφάνιση.

  • (Υπενθυμίζεται ότι το γεωγρ. πλάτος μετριέται από τον Ισημερινό = 0°).

Επικρατέστερη θεωρία

Επικρατέστερο χρώμα του Σέλαος είναι γενικά το λευκό. Όταν όμως παρατηρείται χρωματισμένο τότε το κόκκινο επικρατεί στο χαμηλότερο άκρο των ακτίνων που πέφτουν κάθετα, το πράσινο (με μήκος κύματος 5677Α), στο ανώτερο και μεταξύ αυτών το κίτρινο που γρήγορα εξαφανίζεται. Από τη φασματοσκοπική ανάλυση του φωτός των Σελάων παρατηρήθηκαν εντός του φάσματος αυτών 150 γραμμές από τις οποίες η φωτεινότερη και σταθερότερη ανήκει στο στοιχείο κρυπτόν ως και στο Οξυγόνο και στο Άζωτο.
Μέχρι την 10ετία του "50 υπήρχαν μόνο θεωρίες περί της αιτίας της δημιουργίας του όχι όμως και μακρυά από την πραγματικότητα. Επικρατέστερη θεωρία ήταν εκείνη του Αρένιους όπου το Σέλας προέρχεται από ακτινοβολούμενο από τον Ήλιο κονιορτό από σώματα αρνητικά ηλεκτρισμένα τα οποία κατά την είσοδό τους στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας προκαλούν φωτεινά φαινόμενα ανάλογα με εκείνα που παρατηρούνται στους σωλήνες "κρούκς".

Σύγχρονη θεωρία

Με την εξέλιξη όμως των επιστημών και των μέσων έρευνας η δεσπόζουσα θεωρία που αποδείχθηκε και πειραματικά είναι ότι γενεσιουργός αιτία καθίσταται ο βομβαρδισμός των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματίων από τον Ήλιο (παλαιότερα ηλιακός κονιορτός). Αυτά τα ρεύματα που καλούνται σήμερα ηλιακός άνεμος ή μαγνητική καταιγίδα είναι ανάλογα ισχυρά με τη δραστηριότητα του Ήλιου. Τα δε φορτισμένα αυτά σωμάτια (που αποτελούνται κυρίως από πυρήνες Υδρογόνου και ηλεκτρόνια) εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο της Γης έτσι ώστε τα μεν ηλεκτρόνια να εγκλωβίζονται γύρω από τους μαγνητικούς πόλους, οι δε πυρήνες του Υδρογόνου να διεισδύουν μέσα στην ατμόσφαιρα, κοντά στους μαγνητικούς πόλους, φθάνοντας ακόμη και μέχρι το έδαφος αν και εφόσον έχουν αρκετή ενέργεια από τον Ήλιο. Ταυτόχρονα όμως τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα διεγείρουν τα άτομα του Οξυγόνου και του Αζώτου που υπάρχουν σ΄ εκείνα τα ύψη. Η διέγερση αυτή γίνεται με την μετατόπιση των ηλεκτρονίων αυτών των ατόμων που όμως όταν επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση εκπέμπουν πλέον φως που είναι χαρακτηριστικό σε κάθε αέριο και που βρέθηκε έτσι ότι το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται κυρίως σε ύψος από 100 χλμ. από το έδαφος μέχρι μερικές εκατοντάδες χιλιομέτρων υπεράνω αυτού με αποτέλεσμα το θέαμα του φαινομένου να γίνεται πιο φαντασμαγορικό.





Ηλιακός άνεμος

Ο Ήλιος δεν είναι ένα σταθερό αστέρι. Η ακτινοβολία που εκπέμπει μεταβάλλεται, ειδικά σε μήκη κύματος που δεν μπορούμε να δούμε, όπως το υπεριώδες. Εκτοξεύει επίσης συνεχώς έναν "άνεμο" σωματιδίων, που είναι γνωστός σαν ηλιακός άνεμος. Έτσι το διάστημα γύρω από την ατμόσφαιρα της Γης και γύρω από τους άλλους πλανήτες δεν είναι κενό. Είναι μια φουρτουνιασμένη περιοχή που κυριαρχείται από τον ηλιακό άνεμο. Ο ηλιακός άνεμος είναι ένα θερμό αέριο που παράγεται απ' τον Ήλιο και, ταξιδεύοντας μέσα στο διαπλανητικό χώρο με τεράστιες ταχύτητες, φτάνει ως τα όρια του ηλιακού συστήματος. Ουσιαστικά όλοι οι πλανήτες - και η Γη- είναι βυθισμένοι μέσα σ' αυτήν τη θερμή ανάσα του Ήλιου, που αποτελείται από φορτισμένα σωματίδια. Μεταβολές στον Ήλιο προκαλούν μεταβολές στη ροή του ηλιακού ανέμου. Ευτυχώς το μαγνητικό πεδίο της Γης με την επίδραση και του ηλιακού ανέμου κατασκευάζει μια προστατευτική "κουβέρτα" για την ανθρώπινη ζωή, που ονομάζεται μαγνητόσφαιρα.

Το στρώμα αυτό φροντίζει να αποτρέπει την είσοδο των φορτισμένων σωματιδίων στη γήινη ατμόσφαιρα. Όταν όμως ο Ήλιος είναι ιδιαίτερα δραστήριος τότε φορτισμένα σωματίδια εισέρχονται στη μαγνητόσφαιρα και προκαλούν, εκτός από φαντασμαγορικά φαινόμενα, όπως το σέλας, και γεωμαγνητικές καταιγίδες. Οι καταιγίδες αυτές μπορεί να μην γίνονται αντιληπτές ή ορατές, όπως οι θύελλες ή οι ανεμοστρόβιλοι, μπορούν όμως να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε ένα πλήθος ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Πράγματι, τα φαινόμενα αυτά που συμβαίνουν στο κοντινό μας διάστημα παλιότερα περνούσαν τελείως απαρατήρητα και μας άφηναν τελείως αδιάφορους. Σήμερα όμως η παρακολούθηση τους, η κατανόησή τους και η πρόγνωσή τους αποτελούν επιτακτική ανάγκη και πρόκληση. Κι αυτό γιατί με την επέκταση όλο και περισσότερων ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο διάστημα, τέτοιου είδους δυσμενείς διαστημικές συνθήκες είναι δυνατόν να προκαλέσουν διακοπές σε τηλεπικοινωνιακά συστήματα, σε δίκτυα ηλεκτροδότησης, σε συστήματα πλοήγησης, διακοπές/καταστροφή δορυφόρων και συνεπώς έχουν άμεσες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.www.sfak.gr

NASA | The Mystery of the Aurora


Σύγχρονα πειράματα

Στα σύγχρονα πειράματα εκτός εκείνο του καθηγητή Storner του Πανεπιστημίου του Όσλο που κατασκεύασε ειδική συσκευή για την απόδειξη της επικρατέστερης θεωρίας, το 1958 τότε που ακόμα δεν είχαν απαγορευθεί οι πυρηνικές δοκιμές, σχεδιάστηκε ένα πείραμα ακριβώς με χρήση τριών πυρηνικών εκρήξεων. Συγκεκριμένα το έτος εκείνο εκτοξεύθηκαν σε ύψος 500 χλμ. τρεις μικρές ατομικές βόμβες στο Νότιο Ατλαντικό ωκεανό στα γεωγραφικά πλάτη (νότια) 38° και 50°. Αμέσως μετά τις εκρήξεις και σε χρόνο μόλις ενός πρώτου λεπτού της ώρας εμφανίσθηκε στο βόρειο ημισφαίριο, σε προκαθορισμένα γεωγραφικά πλάτη, άλλο Σέλας, που σήμαινε πως τα ηλεκτρόνια της έκρηξης, μετά από ένα ταχύτατο ταξίδι σε ύψος 4000 χλμ πάνω από την επιφάνεια της Γης, ξαναγύρισαν και δημιούργησαν τεχνητό Σέλας σε απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων από το σημείο της έκρηξης. Μάλιστα δε υπολογίσθηκε πως για αρκετές ώρες τα "τεχνητά" αυτά ηλεκτρόνια ταξίδευαν μέσα στο μαγνητικό πεδίο της Γης από τον Βόρειο στο Νότιο Πόλο και από τον Νότιο στον Βόρειο εκατομμύρια φορές! Το πείραμα αυτό εξ όσων έχουν δημοσιευθεί έχει επαναληφθεί με θεαματικότερα αποτελέσματα το 1962.

Εμφάνιση στην Ελλάδα

Η παρατήρηση του Σέλαος από τον ελληνικό γεωγραφικό χώρο υπήρξε ανέκαθεν σπάνια.
Στις 25 Οκτωβρίου 1870 το Αστεροσκοπείο Αθηνών δέχθηκε τηλεγράφημα από τη Λευκάδα που έστειλε ο Π. Βατσαξής και ενημέρωνε σχετικά περιγράφοντας την περατήρησή του χωρίς να κάνει μνεία στο Σέλας ή να γνωρίζει περί αυτού:
"Την 6ην και 55 ώραν εφάνη άνωθεν νεφών μεχρι αστερισμού Μεγάλης Άρκτου πύρινος λάμψις έχουσα κέντρον σώματι φωτεινόν μέχρι ορίζοντος...".

Στις 25 Ιανουαρίου 1938 παρατηρείται Σέλας στη περιοχή των Σπετσών.

Και τέλος στις 24 Μαρτίου 1940 καταγράφτηκε αυθεντική μαρτυρία εμφάνισης Σέλαος πάνω από την Αθήνα και που δημοσίευσε επίσημα το Εργαστήριο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν πολλοί Αθηναίοι υποστήριζαν μεταξύ άλλων πως "θεϊκά πέπλα" σκέπουν την Αθήνα. Κατά τον καθηγητή Κ. Μαλτέζο αυτή η τελευταία εμφάνιση θεωρείται μέχρι και σήμερα η μεγαλύτερη σε λαμπρότητα εμφάνιση του φαινομένου από το 1870 στον ελλαδικό χώρο.

Κατά τη μαγνητική καταιγίδα της 20ης Νοεμβρίου 2003, εμφανίστηκε Σέλας στην Αθήνα, το οποίο και έχει φωτογραφηθεί. Την επόμενη μέρα αποτέλεσε πρωτοσέλιδο στις ανακοινώσεις της ΝΟΑΑ.

Λαογραφία

Στη λαογραφία των βορείων λαών το Σέλας ήταν επόμενο να έχει συνδεθεί με υπερβατικές ερμηνείες.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1732 ο Anders Celsius σημείωσε στο ημερολόγιό του πως το Βόρειο Σέλας ήταν τεράστια φωτιά που κατά τις πεποιθήσεις της εποχής προερχόταν από ηφαίστεια που υπάρχουν στον Β. Πόλο, από τον Θεό, για να ζεσταίνονται οι άνθρωποι.

  • Οι Σουηδοί πίστευαν πως ήταν αντανακλάσεις από τις δάδες που κρατούσαν οι Λάπωνες ψάχνοντας τους Ταράνδους τους.
  • Οι Φιλανδοί ότι ήταν Άγγελοι Κυρίου που κυνηγούσαν τους δαίμονες.
  • Οι Λάπωνες έκρυβαν γυναίκες και παιδιά, σταμάταγαν τα έλκηθρα και μάζευαν τα κουδούνια για να μη γίνουν αντιληπτοί από το Σέλας και τους πάρει.
  • Στη δυτική ακτή της Νορβηγίας οι κάτοικοι πίστευαν μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα πως το Βόρειο Σέλας είναι γριές ανύπαντρες γυναίκες στον ουρανό που χορεύουν κουνώντας τα λευκά μαντήλια τους. Πίστευαν δε πως το Σέλας ερχόταν για να πάρει τις ανύπαντρες γυναίκες που είχαν ήδη γεράσει! -"Αυτή είναι τόσο γριά που θα ΄ρθει να τη πάρει το Σέλας", έλεγαν.
  • Αρχαιότερα πίστευαν πως το Βόρειο Σέλας ήταν η αντανάκλαση των ασπίδων που κρατούσαν οι Βαλκυρίες, που ήταν νεκρές παρθένες στον ουρανό. Με αυτό τον θρύλο φαίνεται να συνδέεται και η σκοτσέζικη έκφραση "Merry Dancers" (χαρούμενοι χορευτές), με ερωτικές όμως προεκτάσεις.
  • Οι Εσκιμώοι πίστευαν πως είναι οι ψυχές των νεκρών που αναζητούν τους δικούς τους. Έτσι κατά τη διάρκεια του φαινομένου ούτε μιλούσαν ούτε σφύριζαν φοβούμενοι μη κατέβει το Σέλας χαμηλά και τους αρπάξει αναγνωρίζοντάς τους από τη φωνή.
  • Αλλά και οι Ινδιάνοι της Αμερικής (Καναδά) πίστευαν πως το Βόρειο Σέλας ήταν οι τεράστιες φωτιές που άναβαν τα ουράνια δαιμόνια όταν μαγείρευαν φάλαινες για να φάνε! Άλλοι ινδιάνοι (οι Φοξ) ότι πρόκειται για μεγάλη συνάθροιση πολεμιστών, κοντά στο Βόρειο Πόλο, όπου έβραζαν τους εχθρούς τους σε μεγάλα καζάνια.
  • Τέλος οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας πίστευαν πως οι παλιοί πρόγονοί τους έφθασαν στο Νότιο Πόλο και παγιδεύτηκαν εκεί και τώρα ανάβουν μεγάλες φωτιές για να συνεννοηθούν με τους σημερινούς απογόνους τους για να πάνε να τους ελευθερώσουν.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει ν΄ αναφερθεί η άγρια εκμετάλλευση του φαινομένου, πιθανώς και ασύγγνωστα, κατά τον Μεσαίωνα από την εκκλησιαστική τότε εξουσία ως προμήνυμα μεγάλου κακού σκορπώντας τον φόβο στους πιστούς, που δεν συμμορφώνονταν, αποδεχόμενη τεράστιες περιουσίες. Πολλές γκραβούρες της εποχής παρουσιάζουν το Σέλας ως θηρίο της κόλασης με στόχο την καταστροφή.



Η λατινική ονομασία του Βορείου Σέλαος είναι "Aurora Borealis". Αντίθετα του νοτίου είναι "Aurora Australis". Προς το τέλος της διάρκειας του φαινομένου που φθάνει και τις έξι ώρες, μπορεί να παρατηρηθεί, όχι πάντα, και το "στέμμα του Σέλαος". Από το κέντρο του ουράνιου θόλου εμφανίζεται αιφνίδια ένα κυκλικό φως σαν στεφάνι από την περιφέρεια του οποίου εκτείνονται κάθετες λευκές ακτίνες προς το έδαφος δημιουργώντας την εντύπωση ενός γιγάντιου φωτεινού στέμματος και που στρέφεται με ταχύτητα, με ενδιάμεσες αιφνίδιες στάσεις. Αυτό το χαρακτηριστικό φαινόμενο διαρκεί από μόλις λίγα δευτερόλεπτα μέχρι μισό λεπτό της ώρας και στη συνέχεια εξαφανίζεται. Η παρατήρηση αυτού του φαινομένου είναι ασύλληπτης ομορφιάς.


Lookout to the Universe - Vangelis

27 σχόλια:

mareld είπε...

Αγαπημένοι μου,φίλοι!

Μια γλυκιά αγκαλιά από το τζιβαέρι..
σε λίγο "Πάει και το Λίγο Φως"…


Στράτο μου!

Σε ευχαριστώ για αυτό που είσαι!
Η χαρά μου μεγάλη..που Σε συνάντησα!
Πάντα να γελάς!

LIA είπε...

Καλή μου mareld!

Και σε αυτό το blog σου, είσαι καταπληκτική!Τι ομορφιά, τέχνη, ποιότητα, γνώσεις, ευαισθησία και τόσα άλλα, μας χαρίζεις! Έμαθα τόσα, για το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο Σέλας!Οι φωτογραφίες σου, τόσο ζωντανές και πανέμορφες, που, βλέποντάς τις, νόμιζα ότι ήμουν εκεί την ώρα που συνέβαινε και θαύμαζα τη μαγεία του.Τα βιντεάκια σου υπέροχα!Να είσαι καλά, σ' ευχαριστούμε.
Θέλω να σου πω εδώ, σχετικά με την προηγούμενη ανάρτησή σου, γιατί τώρα τη διάβασα.Συναρπαστικό και τρυφερό, το βιντεάκι σου με το λιοντάρι.Είδες, marled μου,η ΑΓΑΠΗ και η κατάλληλη εκπαίδευση,αναιρεί τους κανόνες...μπορεί ακόμα και τα άγρια να τα ημερέψει και να μας αγαπήσουν.
Σήμερα πρώτη φορά, συννέφιασε εδώ και έκανε και τις πρώτες ψιχάλες.Ίσα που βράχηκαν οι δρόμοι.Ας ελπίσουμε αύριο να βρέξει περισσότερο.

Σε φιλώ

LIA είπε...

Είδες, mareld μου(διόρθωση)

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Mareld μου , είναι το μοναδικό φαινόμενο της γης που θα επιθυμούσα να το ζήσω από κοντά.
Απλά η ανάρτησή σου,μου έφερε κοντύτερα το όνειρο. Αλήθεια , στον τόπο που ζεις το παρατήρησες ποτέ? Αν όχι ποιά είναι η πλησιέστερη περιοχή σε σένα ?
Απορία δεύτερη .Για να μας προσφέρεις αυτές τις ομορφιές πόσες πολύτιμες ώρες αφερείς από άλλες αγαπημένες ασχολίες?
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις πολύτιμες πληροφορίες και μια μεγάλη αγκαλιά για την αγάπη που τις συνοδεύουν. Να είσαι καλά.

Ερατώ είπε...

Mareld
Απλά υπέροχο!!!

Μηθυμναίος είπε...

Αγαπημένο μου Υακινθάκι, και να μην έχω διάθεση εσύ μου την φτιάχνεις, έστω «σιγανά και ταπεινά»!!!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι ελάχιστο για τούτη την εξαιρετική ανάρτησή και τις εκπληκτικές μελωδίες που μου αφιέρωσες!
Η aurora boreal είναι από τα θαυμάσια φαινόμενα της φύσης που εσείς, στις βόρειες χώρες, πιστεύω, έχετε τη δυνατότητα να απολαμβάνεται. Κι αναρωτιέμαι πόση δύναμη και τι διάθεση έχεις εσύ έτσι ώστε να μοιράζεσαι με όλους εμάς, τους τυχερούς επισκέπτες σου, τόσα ενδιαφέροντα πράγματα. Η γενναιοδωρία σου είναι ένα από τα πολλά χαρίσματα που σου έδωσε η φύση! Τι άλλο παρά την απεριόριστη αγάπη μου μπορώ να σου προσφέρω.
Α, ρε Ντάνα,τυχερή που είσαι αφού γνώρισες τούτο το πλάσμα!!!

Μηθυμναίος είπε...

... και να συμπληρώσω ότι ναι, χαμογελώ!!!

mareld είπε...

Λία μου!!!

Με συγκινείς!!!

Όχι ένα αλλά πολλά δάκρυα καυτά βρέχουν το πρόσωπό μου..
και πρώτα έρχεται ο Καζατζάκης

"...Κοίταζα το Κρητικό πέλαγο, τα κύματα που πύργωναν καμαρωτά στραφτάλιζαν μια στιγμή στον ήλιο κι έτρεχαν να ξεψυχήσουν κακαρίζοντας στα χοχλάδια του γιαλού, ένιωθα το αίμα μου να ακολουθάει το ρυθμό τους, να φεύγει από την καρδιά μου και να απλώνεται ως τα ακροδάχτυλα και τις ρίζες των μαλλιών μου, και γινόμουν πέλαγο και ατελείωτο ταξίδι και μακρινές περιπέτειες κι ένα τραγούδι περήφανο κι απελπισμένο, που αρμένιζε με μαύρα και κόκκινα πανιά απάνω στην άβυσσο. Και στην κορυφή του τραγουδιού ένα σκουφί θαλασσινό, και κάτω από το σκουφί ένα τραχύ ηλιοψημένο κούτελο και δυο μαύρα μάτια κι ένα στόμα παχνισμένο με αλισάχνη, και πιο κάτω δυο χοντρές αργασμένες χερούκλες κρατούσαν το τιμόνι..."

Αν αντί μαύρα μάτια, πράσινα- γαλάζια και λεπτά χέρια..
κάπως έτσι με ανάθρεψε η μάνα μου η θάλασσα και τις νύχτες..εδώ στο σκοτάδι το παγωμένο..

"Είναι κάτι νύχτες, που τ'αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά.
Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει.
Θρονιάζεαι στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. "Αυτάαααα! Που είχαμε μείνει;"
Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα.
Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν. Είναι αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς.
Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα".Αλκυόνη

Και να ξέρεις ότι έζησα και ζω με πολύ χαρά και γέλιο, όχι γιατί η ζωή αξίζει κάτι αλλά γιατί ανεξάρτητα ..είναι μόνο μία και μοναδική..

Σε ευχαριστώ!!!
Φιλιά ψυχή μου!

mareld είπε...

Γλυκέ μου Επίκουρε!

Απλά όλα είναι ένας ύμνος στη Ζωή και ας μην της αξίζει..ή..

"Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου. Τότε σώζεσαι.
Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν! Έχει και παρακάτω... Έχει κι άλλο... Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Όσο χάνεις, τόσο κολλάς. Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή".Παπαδάκη

Ονειτεύτηκα μέχρι τον Ουρανό..και πίστευα ότι θα τον αγγίξω..

Τώρα δεν είμαι αυτοκαταστροφική κάποτε ήθελα να πάψω να υπάρχω, απλά για διαμαρτηρία στην αδικία και στον εξευτελισμό που υφίσταται η ανθρώπινη ψυχή.

Στο είναι μου η μόνη κυρίαρχη
δύναμη είναι το Πάθος..!!

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όλους Σας αγαπώ κι ας μη Σας έχω δει..
Έτσι από το μυαλό μου κατεβαίνουν οι αναρτήσεις σχεδόν..αυτόματα.

Τη φαντασμαγορία της Aurora την έχω ζήσει αν και θα έπρεπε να πάω στους Λάπωνες..για να τη ζήσω πραγματικά.

Φιλιά και καλή σου μέρα!

mareld είπε...

Ερατώ μου!

Υπέροχη είσαι!!!

Στην ανάρτηση μου ήρθαν λόγια αγαπημένα..στα αφιερώνω..

"Ανοίγω το στόμα μου
κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
Και παίρνει τα λόγια μου
στις σκοτεινές του τις σπηλιές
Και στις φώκιες τις μικρές
τα ψιθυρίζει

Τις νύχτες που κλαιν
τις νύχτες που κλαιν
των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου
και κοκκινίζουν τα όνειρα
και τσέρκουλα γίνονται
στις γειτονιές των παιδιών
Και σεντόνια
στις κοπέλες που αγρυπνούνε
Κρυφά για ν' ακούν
των ερώτων τα θαύματα"

Σου εύχομαι εκτός από την αγάπη σου, να είσαι πάντα ερωτευμένη με την ίδια την ανάσα της ζωής και να ζεις στο εδώ και τώρα!

φιλιά και καλημέρα!

mareld είπε...

Στράτο μου!

- Τι χρώμα έχει η λύπη;
Ρωτησε το αστέρι την κερασιά
και παραπάτησε στο ξέφτι
κάποιου σύννεφου που περνούσε
βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα,
τι χρώμα έχει η λύπη;

- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος
στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.

- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού...

- Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!

Το χρώμα του φεγγαριού.

Αλκυόνη η αγαπημένη σου..


- Και η μοναξιά;

- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

Πάντα μεσημέρι στα όνειρά σου!

Φιλάκια και καλή σου μέρα!

ΥΓ
AURORA BOREAL a film by Sergio Tovar Velarde
Mexico 2007
πάντα ενημερωμένος!
Σε ευχαριστώ!

Roadartist είπε...

Τελειο.. η φυση ..μεγαλουργεί!!

mareld είπε...

Καλώς τη!

« Αχ! να μπορούσα να ταξίδευα από άστρο σε άστρο»

Φιλιά και καλή σου βδομάδα!

Μηθυμναίος είπε...

Σ' ευχαριστώ για τα ποιητικά λόγια της λατρεμένης Αλκυόνης!!!

"Μέσα στ' αστραφτερά σου μάτια, που μοιάζουν πάντα με πυκνές φυλλωσιές δέντρων κρύβονται όλα τα πουλιά της γης. Και τραγουδούν.
Μέσα στ' ασταρφτερά σου μάτια κρύβεται κι η δική μου η ψυχή.
Και σιγοντάρει"
.
Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

mareld είπε...

Buenos Días!

Gracias a ti amigo!

"Η νέα μου κατοικία είναι στις παρυφές του χάους,
αλλά έχει θέα την ανατολή..

..Φάλτσο η πορεία φίλε τελικά.
Κι ούτε που προλάβαμε να ανοιχτούμε στους μεγάλους ωκεανούς. Τίποτα δεν ανακαλύψαμε σπουδαίο σε αυτό το ταξίδι.Η αίσθηση μονάχα πως τα λιμάνια ήταν μακριά. Η βεβαιότητα μονάχα πως τα δελφίνια χόρευαν για μας .
Φάλτσο η πορεία!! Κανείς δεν αμφιβάλλει πια.
Ομως....Υπάρχουν πάντα κάποια δειλινά , όταν ο ήλιος σκορπιέται και χαρίζεται στα κύματα , όταν ο Θεός
χωράει σε ένα μικρό ροδί συννεφάκι , που εμείς , καθισμένοι στην κουβέρτα, παίρνουμε τη κιθάρα μας και τραγουδάμε.
Οχι δεν είμαστε πικραμένοι. Ναυαγοί είμαστε σε μια απέραντη νοσταλγία"..

Ξύπνησα χαράματα!
Τη καταχνιά τη κόβεις με το μαχαίρι!

Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση!
Έχεις πολύ Φως στη ψυχή σου!

faraona είπε...

Καλα ε?
Απο τα ομορφοτερα ποστς που εχω δει στην μπλογκοσφαιρα.

Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η ΜΑ!!!!!!!!!!!!


ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ

mareld είπε...

Αχ! Καρδιά μου!

"Μία ανεμώνη, που ανθεί
εις τον βράχο στηριγμένη,
να νοήσει προσπαθεί
το τραγούδι τί σημαίνει.

Κι' όλο σκύφτει πιο πολύ,
και ξεχνά το στήριγμά της.
........

Τώρα στέκει μαδητή,
στέκει στέλεχος μονάχο !
Διατί, αχ ! διατί
ξεστηρίχθηκ' απ' τον βράχο !
Γ.Βιζυηνού

-Έτσι κι εγώ..ξεστηρίχτηκα
από τον Ήλιο..και τη Θάλασσά του..
Με κρατάει όμως η "Ομορφιά" του κόσμου..

Φιλιά και αγκαλίτσες!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

( Πάλι εξαιρετικά πράγματα εδώ μέσα;Θεέ μου, τι μονοτονία σ'αυτή τη ζωή!! :-)) )

Θυμάμαι μικρός, στο δημοτικό, εντυπωσιασμένος απ'αυτά που είχα μάθει στο σχολείο για τη διάθλαση του φωτός, για το πρίσμα, για το ουράνιο τόξο, είχα πάρει τους δρόμους στην (σκοτεινή, τότε και με τα στοιχειώδη καταστήματα) Καλλιθέα, να ψάχνω να βρω ένα πρίσμα. Ήθελα να δω το φως να μπαίνει και να βγαίνει σε χρώματα..

Αργότερα έμαθα πως το άσπρο είναι η σύνθεση όλων των χρωμάτων και πάλι εντυπωσιάστηκα. Έκανα, για να το χωνέψω, συνέχεια, το πείραμα του τροχού με τα χρώματα που γυρνώντας γίνεται άσπρος..

Στο στρατό, ( γκρι-χακί μονοτονία/ομοιομορφία ) κουβαλούσα στις τσέπες μου χαρτάκια χρωματιστά. ( " παλιές φωτογραφίες της Άνοιξης", θα το έλεγε ο Ρίτσος)

Τέλος πάντων, ας μη συνεχίσω τις...σκοτεινές μου εκμυστηρεύσεις για τα φωτεινά πράγματα. Ας υποκλιθώ μόνο, και πάλι, στην ομορφιά των πραγμάτων που μας φέρνεις, μαρελντάκι της ...μαύρης(!)ξενιτίας, που λένε και στο Τζάντε.
Καλό βράδυ.

ΥΓ. Λέει πουθενά το κείμενό σου πως το βόρειο σέλας τη νύχτα σε νανουρίζει με παράξενα τραγούδια;

mareld είπε...

Amigo mio!

Με συγκίνησαν τα πολύχρωμα χαρτάκια στις τσέπες σου..!

Η προφητεία από την ινδιάνικη φυλή των Χόπι.

Όταν η Γη γίνει άρρωστη και τα ψάρια και τα Ζώα πεθαίνουν, τότε θα έρθει μπροστά μια φυλή ανθρώπων από όλα τα έθνη, θρησκείες και χρώματα του κόσμου, και θα τοποθετήσουν την πίστη τους σε πράξεις, όχι λόγια, για να κάνουν τη γη πράσινη ξανά, και να επαναφέρουν την Ισορροπία μια ακόμη φορά στον πλανήτη. Αυτά τα αδέρφια θα μαζευτούν για να ζήσουν ξανά με Αρμονία με την Μητέρα Γη, και θα μιλήσουν για την Αγάπη σαν να είναι η Θεραπεύτρια των Παιδιών της Γης, και θα μάθουν να ζουν ξανά σαν Αδερφοί και Αδερφές της Γης.

Θα αποκαλεστούν «Πολεμιστές του Ουράνιου Τόξου», προστάτες του περιβάλλοντος.

Μήπως είσαι ένας από αυτούς;

Όσο για τα νανουρίσματα στη χώρα του χιονιού αλλά και του σκοτους..

"Ψηλός ευκάλυπτος μ' ένα φαρδύ φεγγάρι.
Ενα άστρο τρέμει στο νερό.
Ουρανός άσπρος, ασημένιος.
Πέτρες, γδαρμένες πέτρες ως επάνω.
Ακούστηκε πλάι στα ρηχά
δεύτερο, τρίτο πήδημα ψαριού.
Εκστατική, μεγάλη ορφάνια-ελευθερία".

Σε ευχαριστώ για την Ομορφιά στις λέξεις σου αλλά και στις σιωπές σου!!

Un abrazo muy fuerte!
Besos!

Unknown είπε...

Πανέμορφοοοοο! Ελπίζω να έχω την τύχη, κάποια στιγμή να το δω με τα μάτια μου!

Mareldina, mi cielo! Un beso muy grande!

Και στον καλό μας Στράτο, φιλιά κι αγκαλιές!

Αστοριανή είπε...

Αγαπημένη Μαρέλντ,
Την περασμένη εβδομάδα, εκφράζοντας το θαυμασμό μου για τα κείμενά σου στο Στράτο, κάποια στιγμή τα ονόμασα "σελασφόρα"
-Σήμερα πήγαινε στη σελίδα της και θα δεις, να...τρελαθείς... μου είπε.
Σήμερα κατάφερα, φίλη μου, και τρελάθηκα! Σου είπα ήδη για το "δυνατό σου ένστικτο" να μοιράζεσαι, και να μας κερδίζεις...
Η μοναξιά μου έχει πάρει γεύση και χρώμα Μαρέλντ. (Αν μου έλεγες πού, θα σου έστελνα "στιγμές μοναξιάς μου και δείγματα του νου και της καρδιάς...")
Το e-mail mou:
yiotas@optonline.net
or : astoriani8@gmail.com

Μπορεί ένα γαλάζιο ηλιοτρόπιο, να σου χαμογελάσει...
Γεια σου, καλή μου,
Υιώτα

mareld είπε...

Corazón mio!!!

Το σίγουρο είναι ότι θα το ζήσεις..

Ξύπνησα χαράματα και ήρθα ως σηνήθως να πω μια καλημέρα στο τζιβαέρι..

και δεν είναι μόνο που το τζιβαέρι μου το έχουν τραγουδήσει άπειρες φορές και έχω κλάψει..

δεν είναι η προέλευση του τραγουδιού που με λιώνει..

είναι που η μπουκαμβίλια είναι δική μου.

Την είχα στο μπαλκόνι μου στην Ηλιούπολη.
Την πήρα πολύ μικρούλα και την ανάθρεψα με νανουρίσματα..
Όταν έφυγα για την Επίδαυρο μαζί με το αδερφάκι της το γιασεμί τα πήρα μαζί μου.

Η φωτογραφία λοιπόν είναι από το μπαλκόνι μου στην Επίδαυρο.

Κάποια στιγμή θα πάμε στους φίλους που τα άφησα και θα τα "γνωρίσεις"..

Είσαι έτοιμος να προσγειωθείς
στα συναισθήματα τον ήλιο τα νερά
στην ημέρα για να πάρεις δυνάμεις
στη διάσταση
του χώρου που θα διαγράψεις
ήθελες να δεις αυτή τη δύναμή μου

που δεν ξοδεύτηκε
ούτε κατρακυλάει στον λειμώνα
της κουβέντας μας
ήθελες να δεις τα διασκορπισμένα χρώματα
για να μαζέψεις έπειτα τα χρώματα τ'ουρανού
και η σκιά δε σου στερεί το χαμόγελο-από την τελευταία λέξη
πριν πέσει η νύχτα,εξαπλώνονται οι σκιές σαν σύννεφα
και τα σπίτια
γίνονται πιο όμορφα
μας χρειάζεται κάποιο φως για το μέλλον...

Αϋπνία..

Alberto Toni
μτφρ:Σωτήρης Παστάκας

Είσαι πολύ όμρφη!!!
Να προσέχεις!
Φιλιά!

mareld είπε...

Αστοριανή μου!

Καλώς ήρθες στο αγαπημένο μου τζιβαέρι..ταπεινά και σιγανά..

Ο Ηλίανθος μόλις τον αντίκρησα με γέμισε Φως και χαμογέλασα!!

Είσαι μια ψυχή του πάθους και ο λόγος σου ακινητοποιεί για λίγο τις αισθήσεις γιατί νιώθουν να βομβαρδίζονται από χρώματα και μοσχοβολιές!!!

Θα σου αφιερώσω λόγια αγαπημένα του
Ναζίμ Χικμέτ - "Νανούρισμα στο γιο μου" και αυτό γιατί είσαι παιδί..
και
" Άφοβος σαν θαλασσινός, μάστορας δημιουργός, φιλόσοφος γνώστης και καλλιτέχνης τολμηρός - έτσι να γίνεις"...

Έτσι έγινες!!!

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου, νάνι...
Τι πολλά βιβλία είν' αυτά; Όλα τα έχεις διαβάσει; Ρυτίδες στο μέτωπό σου, τα μαλλιά σου κατάλευκα. Τα μάτια σου είναι τα μόνα στη γη που έχουν καταλαβει. Το πρόσωπό σου όμορφο σαν την αιωνιότητα. Μην αμφιβάλλεις, μη φοβάσαι μη και δε βρήκες ό,τι έψαχνες. Διάβαζε πολεμώντας, διάβαζε αυτό που διαβάζεις χωρίς να το ξεχωρίζεις από τη μάχη...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου, νάνι...
Άκου, φωνές ακούς. Κοίτα τι όμορφα χρώματα που βλέπεις... Τα χέρια σου χαϊδεύουν το μάρμαρο, και νά, του δίνουν το πιο σταθερό, πιο ζωντανό σχήμα...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου, νάνι...
Άφοβος σαν θαλασσινός, μάστορας δημιουργός, φιλόσοφος γνώστης και καλλιτέχνης τολμηρός - έτσι να γίνεις...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου, νάνι...

Χαίρομαι που Σε συναντώ!
Φιλιά και ζακυνθινές αγκαλίτσες!

ΥΓ
Θέλω πολύ να νιώσω "στιγμές μοναξιάς μου και δείγματα του νου και της καρδιάς..."

euphoriaroi@gmail.com

θα σου γράψω και εγώ..
Σε ευχαριστώ!

P. Kapodistrias είπε...

Δες και το ζακυνθινό Aurora Borealis, εδώ.

Καλό σου ξημέρωμα!

P. Kapodistrias είπε...

Ή, μάλλον, ξαναδές. Διότι, το έχεις ήδη δει και σχολιάσει!

Χαίρε και χαμογέλα πάντα!
Καλές αναρτήσεις!

mareld είπε...

Αγαπητέ μπυ Φίλε!

Το θυμάμαι!

Σου είχα αφήσει και σχόλιο με χρώμα!

Εσύ έδεσες τη δική σου ποίηση με τη μουσική του φίλου σου και το Σέλας με το δικό του Φως.

Πανέμορφο!

.."Ο Χρόνος φάκα
μικρές ελευθερίες
ανδραγάθημα
έχουν στηθεί και για μας
παλιννόστηση σχεδόν.

Όλο μουσική
ζωούλες πανεύοσμες
εφημερεύουν
προδιαγεγραμμένες
να ρουφούν το Τίποτα"...
Π Κ

Σε ευχαριστώ!
Να μου είσαι πάντα καλά!

Ανώνυμος είπε...

υποθετω οτι πρεπει να γραφετε με λλ
οπως και η ελλας δηλαδη η φωτισμενη
και οπως η ελλαδα δηλ η φωτισμενη γη
το Σ ειναι ασφαλως η δασια που μαλλον ξεχνμε σιγα σιγα.....
Αλλωστε οι φιλοι μας αγγλοι λενε hell τον διαολο,δηλαδη τον εωσφορο δηλ αυτον που φερει το φως..........