Animated Graphics, Animated Gif,  Animated Gifs,  Animated Flowers, Color Splash, Flowers, Keefers Pictures, Images and Photos
Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα.Λιλή Ζωγράφου

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Auroras


















Στράτο, φίλε μου, από το τζιβαέρι για σένα.. "σιγανά και ταπεινά"..


Aurora Borealis with Enya



Σέλας

Το Σέλας (του Σέλαος, πληθ. τα Σέλα ή Σέλαα) είναι το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και που παρατηρείται ιδίως στις πολικές περιοχές (εξ ου και Πολικό Σέλας), τόσο στο Βόρειο ημισφαίριο όσο και στο Νότιο αποκαλούμενο ανάλογα "Βόρειο Σέλας" και "Νότιο Σέλας".

Το φαινόμενο αυτό είναι από τα ωραιότερα που προσφέρει η Φύση σε ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων σε αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις. Η εμφάνιση του Σέλαος, αν και πολύ σπάνια για παραμεσόγειες χώρες, κίνησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων από την αρχαιότητα και ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες. Πρώτος επιστημονικά παρατηρητής του φαινομένου φέρεται ο Αριστοτέλης που όπως αναφέρει στα "Μετεωρολογικά" του (Α',5): "Φαίνεται δε ποτέ συνιστάμενα νύκτωρ αιθρίας ούσης πολλά φάσματα εν τω ουρανώ..., ημέρας μεν ουν ο Ήλιος κωλύει, νυκτός δε έξω του φοινικικού (δηλαδή του ιώδους) τα άλλα δι΄ ομόχροιαν ου φαίνεται", που σημαίνει ότι πρέπει να είχε παρατηρήσει έντονα το φαινόμενο του Σέλαος κατά τη διάρκεια αίθριας νύκτας. Η φωτοβολία της ατμόσφαιρας (πάντα κατά τον Αριστοτέλη) δεν είναι ομοιογενής αλλά τα φάσματα του φαινομένου αυτού παρουσιάζουν χάσματα. Και είναι εκείνα που παρουσιάζουν ακριβώς το Σέλας ως κυματιζόμενες "ουράνιες κουρτίνες" ή "ουράνιες μπαλαρίνες" όπως χαρακτηρίζεται το φαινόμενο από τους σύγχρονους παρατηρητές.

Aurora Borealis / Educational Video


Περιοχές παρατήρησης

Τα Σέλαα τόσο το Βόρειο όσο και το Νότιο παρατηρούνται συχνότερα κατά μήκος ζώνης της οποίας το κέντρο απέχει από τους πόλους περίπου 10 μοίρες. Ενώ ακριβώς πάνω από τους Πόλους εμφανίζονται πολύ αραιότερα. Το κέντρο π.χ. της ζώνης εμφάνισης του Βόρειου Σέλαος βρίσκεται κοντά στη βορειοδυτική ακτή της Γροιλανδίας και άρα ποιό κοντά στην Αμερικανική ήπειρο παρά στην Ευρώπη γι αυτό και η ζώνη αυτή εκτείνεται μέχρι γεωγραφικό πλάτος 57 περίπου μοίρες προς τον Καναδά, ενώ στην Ευρώπη μέχρι τις 77 μοίρες. Έτσι όσο νοτιότερα κινούμεθα από αυτή τη ζώνη τόσο και σπανιότερη γίνεται η εμφάνιση.

  • (Υπενθυμίζεται ότι το γεωγρ. πλάτος μετριέται από τον Ισημερινό = 0°).

Επικρατέστερη θεωρία

Επικρατέστερο χρώμα του Σέλαος είναι γενικά το λευκό. Όταν όμως παρατηρείται χρωματισμένο τότε το κόκκινο επικρατεί στο χαμηλότερο άκρο των ακτίνων που πέφτουν κάθετα, το πράσινο (με μήκος κύματος 5677Α), στο ανώτερο και μεταξύ αυτών το κίτρινο που γρήγορα εξαφανίζεται. Από τη φασματοσκοπική ανάλυση του φωτός των Σελάων παρατηρήθηκαν εντός του φάσματος αυτών 150 γραμμές από τις οποίες η φωτεινότερη και σταθερότερη ανήκει στο στοιχείο κρυπτόν ως και στο Οξυγόνο και στο Άζωτο.
Μέχρι την 10ετία του "50 υπήρχαν μόνο θεωρίες περί της αιτίας της δημιουργίας του όχι όμως και μακρυά από την πραγματικότητα. Επικρατέστερη θεωρία ήταν εκείνη του Αρένιους όπου το Σέλας προέρχεται από ακτινοβολούμενο από τον Ήλιο κονιορτό από σώματα αρνητικά ηλεκτρισμένα τα οποία κατά την είσοδό τους στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας προκαλούν φωτεινά φαινόμενα ανάλογα με εκείνα που παρατηρούνται στους σωλήνες "κρούκς".

Σύγχρονη θεωρία

Με την εξέλιξη όμως των επιστημών και των μέσων έρευνας η δεσπόζουσα θεωρία που αποδείχθηκε και πειραματικά είναι ότι γενεσιουργός αιτία καθίσταται ο βομβαρδισμός των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματίων από τον Ήλιο (παλαιότερα ηλιακός κονιορτός). Αυτά τα ρεύματα που καλούνται σήμερα ηλιακός άνεμος ή μαγνητική καταιγίδα είναι ανάλογα ισχυρά με τη δραστηριότητα του Ήλιου. Τα δε φορτισμένα αυτά σωμάτια (που αποτελούνται κυρίως από πυρήνες Υδρογόνου και ηλεκτρόνια) εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο της Γης έτσι ώστε τα μεν ηλεκτρόνια να εγκλωβίζονται γύρω από τους μαγνητικούς πόλους, οι δε πυρήνες του Υδρογόνου να διεισδύουν μέσα στην ατμόσφαιρα, κοντά στους μαγνητικούς πόλους, φθάνοντας ακόμη και μέχρι το έδαφος αν και εφόσον έχουν αρκετή ενέργεια από τον Ήλιο. Ταυτόχρονα όμως τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα διεγείρουν τα άτομα του Οξυγόνου και του Αζώτου που υπάρχουν σ΄ εκείνα τα ύψη. Η διέγερση αυτή γίνεται με την μετατόπιση των ηλεκτρονίων αυτών των ατόμων που όμως όταν επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση εκπέμπουν πλέον φως που είναι χαρακτηριστικό σε κάθε αέριο και που βρέθηκε έτσι ότι το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται κυρίως σε ύψος από 100 χλμ. από το έδαφος μέχρι μερικές εκατοντάδες χιλιομέτρων υπεράνω αυτού με αποτέλεσμα το θέαμα του φαινομένου να γίνεται πιο φαντασμαγορικό.





Ηλιακός άνεμος

Ο Ήλιος δεν είναι ένα σταθερό αστέρι. Η ακτινοβολία που εκπέμπει μεταβάλλεται, ειδικά σε μήκη κύματος που δεν μπορούμε να δούμε, όπως το υπεριώδες. Εκτοξεύει επίσης συνεχώς έναν "άνεμο" σωματιδίων, που είναι γνωστός σαν ηλιακός άνεμος. Έτσι το διάστημα γύρω από την ατμόσφαιρα της Γης και γύρω από τους άλλους πλανήτες δεν είναι κενό. Είναι μια φουρτουνιασμένη περιοχή που κυριαρχείται από τον ηλιακό άνεμο. Ο ηλιακός άνεμος είναι ένα θερμό αέριο που παράγεται απ' τον Ήλιο και, ταξιδεύοντας μέσα στο διαπλανητικό χώρο με τεράστιες ταχύτητες, φτάνει ως τα όρια του ηλιακού συστήματος. Ουσιαστικά όλοι οι πλανήτες - και η Γη- είναι βυθισμένοι μέσα σ' αυτήν τη θερμή ανάσα του Ήλιου, που αποτελείται από φορτισμένα σωματίδια. Μεταβολές στον Ήλιο προκαλούν μεταβολές στη ροή του ηλιακού ανέμου. Ευτυχώς το μαγνητικό πεδίο της Γης με την επίδραση και του ηλιακού ανέμου κατασκευάζει μια προστατευτική "κουβέρτα" για την ανθρώπινη ζωή, που ονομάζεται μαγνητόσφαιρα.

Το στρώμα αυτό φροντίζει να αποτρέπει την είσοδο των φορτισμένων σωματιδίων στη γήινη ατμόσφαιρα. Όταν όμως ο Ήλιος είναι ιδιαίτερα δραστήριος τότε φορτισμένα σωματίδια εισέρχονται στη μαγνητόσφαιρα και προκαλούν, εκτός από φαντασμαγορικά φαινόμενα, όπως το σέλας, και γεωμαγνητικές καταιγίδες. Οι καταιγίδες αυτές μπορεί να μην γίνονται αντιληπτές ή ορατές, όπως οι θύελλες ή οι ανεμοστρόβιλοι, μπορούν όμως να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε ένα πλήθος ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Πράγματι, τα φαινόμενα αυτά που συμβαίνουν στο κοντινό μας διάστημα παλιότερα περνούσαν τελείως απαρατήρητα και μας άφηναν τελείως αδιάφορους. Σήμερα όμως η παρακολούθηση τους, η κατανόησή τους και η πρόγνωσή τους αποτελούν επιτακτική ανάγκη και πρόκληση. Κι αυτό γιατί με την επέκταση όλο και περισσότερων ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο διάστημα, τέτοιου είδους δυσμενείς διαστημικές συνθήκες είναι δυνατόν να προκαλέσουν διακοπές σε τηλεπικοινωνιακά συστήματα, σε δίκτυα ηλεκτροδότησης, σε συστήματα πλοήγησης, διακοπές/καταστροφή δορυφόρων και συνεπώς έχουν άμεσες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.www.sfak.gr

NASA | The Mystery of the Aurora


Σύγχρονα πειράματα

Στα σύγχρονα πειράματα εκτός εκείνο του καθηγητή Storner του Πανεπιστημίου του Όσλο που κατασκεύασε ειδική συσκευή για την απόδειξη της επικρατέστερης θεωρίας, το 1958 τότε που ακόμα δεν είχαν απαγορευθεί οι πυρηνικές δοκιμές, σχεδιάστηκε ένα πείραμα ακριβώς με χρήση τριών πυρηνικών εκρήξεων. Συγκεκριμένα το έτος εκείνο εκτοξεύθηκαν σε ύψος 500 χλμ. τρεις μικρές ατομικές βόμβες στο Νότιο Ατλαντικό ωκεανό στα γεωγραφικά πλάτη (νότια) 38° και 50°. Αμέσως μετά τις εκρήξεις και σε χρόνο μόλις ενός πρώτου λεπτού της ώρας εμφανίσθηκε στο βόρειο ημισφαίριο, σε προκαθορισμένα γεωγραφικά πλάτη, άλλο Σέλας, που σήμαινε πως τα ηλεκτρόνια της έκρηξης, μετά από ένα ταχύτατο ταξίδι σε ύψος 4000 χλμ πάνω από την επιφάνεια της Γης, ξαναγύρισαν και δημιούργησαν τεχνητό Σέλας σε απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων από το σημείο της έκρηξης. Μάλιστα δε υπολογίσθηκε πως για αρκετές ώρες τα "τεχνητά" αυτά ηλεκτρόνια ταξίδευαν μέσα στο μαγνητικό πεδίο της Γης από τον Βόρειο στο Νότιο Πόλο και από τον Νότιο στον Βόρειο εκατομμύρια φορές! Το πείραμα αυτό εξ όσων έχουν δημοσιευθεί έχει επαναληφθεί με θεαματικότερα αποτελέσματα το 1962.

Εμφάνιση στην Ελλάδα

Η παρατήρηση του Σέλαος από τον ελληνικό γεωγραφικό χώρο υπήρξε ανέκαθεν σπάνια.
Στις 25 Οκτωβρίου 1870 το Αστεροσκοπείο Αθηνών δέχθηκε τηλεγράφημα από τη Λευκάδα που έστειλε ο Π. Βατσαξής και ενημέρωνε σχετικά περιγράφοντας την περατήρησή του χωρίς να κάνει μνεία στο Σέλας ή να γνωρίζει περί αυτού:
"Την 6ην και 55 ώραν εφάνη άνωθεν νεφών μεχρι αστερισμού Μεγάλης Άρκτου πύρινος λάμψις έχουσα κέντρον σώματι φωτεινόν μέχρι ορίζοντος...".

Στις 25 Ιανουαρίου 1938 παρατηρείται Σέλας στη περιοχή των Σπετσών.

Και τέλος στις 24 Μαρτίου 1940 καταγράφτηκε αυθεντική μαρτυρία εμφάνισης Σέλαος πάνω από την Αθήνα και που δημοσίευσε επίσημα το Εργαστήριο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν πολλοί Αθηναίοι υποστήριζαν μεταξύ άλλων πως "θεϊκά πέπλα" σκέπουν την Αθήνα. Κατά τον καθηγητή Κ. Μαλτέζο αυτή η τελευταία εμφάνιση θεωρείται μέχρι και σήμερα η μεγαλύτερη σε λαμπρότητα εμφάνιση του φαινομένου από το 1870 στον ελλαδικό χώρο.

Κατά τη μαγνητική καταιγίδα της 20ης Νοεμβρίου 2003, εμφανίστηκε Σέλας στην Αθήνα, το οποίο και έχει φωτογραφηθεί. Την επόμενη μέρα αποτέλεσε πρωτοσέλιδο στις ανακοινώσεις της ΝΟΑΑ.

Λαογραφία

Στη λαογραφία των βορείων λαών το Σέλας ήταν επόμενο να έχει συνδεθεί με υπερβατικές ερμηνείες.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1732 ο Anders Celsius σημείωσε στο ημερολόγιό του πως το Βόρειο Σέλας ήταν τεράστια φωτιά που κατά τις πεποιθήσεις της εποχής προερχόταν από ηφαίστεια που υπάρχουν στον Β. Πόλο, από τον Θεό, για να ζεσταίνονται οι άνθρωποι.

  • Οι Σουηδοί πίστευαν πως ήταν αντανακλάσεις από τις δάδες που κρατούσαν οι Λάπωνες ψάχνοντας τους Ταράνδους τους.
  • Οι Φιλανδοί ότι ήταν Άγγελοι Κυρίου που κυνηγούσαν τους δαίμονες.
  • Οι Λάπωνες έκρυβαν γυναίκες και παιδιά, σταμάταγαν τα έλκηθρα και μάζευαν τα κουδούνια για να μη γίνουν αντιληπτοί από το Σέλας και τους πάρει.
  • Στη δυτική ακτή της Νορβηγίας οι κάτοικοι πίστευαν μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα πως το Βόρειο Σέλας είναι γριές ανύπαντρες γυναίκες στον ουρανό που χορεύουν κουνώντας τα λευκά μαντήλια τους. Πίστευαν δε πως το Σέλας ερχόταν για να πάρει τις ανύπαντρες γυναίκες που είχαν ήδη γεράσει! -"Αυτή είναι τόσο γριά που θα ΄ρθει να τη πάρει το Σέλας", έλεγαν.
  • Αρχαιότερα πίστευαν πως το Βόρειο Σέλας ήταν η αντανάκλαση των ασπίδων που κρατούσαν οι Βαλκυρίες, που ήταν νεκρές παρθένες στον ουρανό. Με αυτό τον θρύλο φαίνεται να συνδέεται και η σκοτσέζικη έκφραση "Merry Dancers" (χαρούμενοι χορευτές), με ερωτικές όμως προεκτάσεις.
  • Οι Εσκιμώοι πίστευαν πως είναι οι ψυχές των νεκρών που αναζητούν τους δικούς τους. Έτσι κατά τη διάρκεια του φαινομένου ούτε μιλούσαν ούτε σφύριζαν φοβούμενοι μη κατέβει το Σέλας χαμηλά και τους αρπάξει αναγνωρίζοντάς τους από τη φωνή.
  • Αλλά και οι Ινδιάνοι της Αμερικής (Καναδά) πίστευαν πως το Βόρειο Σέλας ήταν οι τεράστιες φωτιές που άναβαν τα ουράνια δαιμόνια όταν μαγείρευαν φάλαινες για να φάνε! Άλλοι ινδιάνοι (οι Φοξ) ότι πρόκειται για μεγάλη συνάθροιση πολεμιστών, κοντά στο Βόρειο Πόλο, όπου έβραζαν τους εχθρούς τους σε μεγάλα καζάνια.
  • Τέλος οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας πίστευαν πως οι παλιοί πρόγονοί τους έφθασαν στο Νότιο Πόλο και παγιδεύτηκαν εκεί και τώρα ανάβουν μεγάλες φωτιές για να συνεννοηθούν με τους σημερινούς απογόνους τους για να πάνε να τους ελευθερώσουν.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει ν΄ αναφερθεί η άγρια εκμετάλλευση του φαινομένου, πιθανώς και ασύγγνωστα, κατά τον Μεσαίωνα από την εκκλησιαστική τότε εξουσία ως προμήνυμα μεγάλου κακού σκορπώντας τον φόβο στους πιστούς, που δεν συμμορφώνονταν, αποδεχόμενη τεράστιες περιουσίες. Πολλές γκραβούρες της εποχής παρουσιάζουν το Σέλας ως θηρίο της κόλασης με στόχο την καταστροφή.



Η λατινική ονομασία του Βορείου Σέλαος είναι "Aurora Borealis". Αντίθετα του νοτίου είναι "Aurora Australis". Προς το τέλος της διάρκειας του φαινομένου που φθάνει και τις έξι ώρες, μπορεί να παρατηρηθεί, όχι πάντα, και το "στέμμα του Σέλαος". Από το κέντρο του ουράνιου θόλου εμφανίζεται αιφνίδια ένα κυκλικό φως σαν στεφάνι από την περιφέρεια του οποίου εκτείνονται κάθετες λευκές ακτίνες προς το έδαφος δημιουργώντας την εντύπωση ενός γιγάντιου φωτεινού στέμματος και που στρέφεται με ταχύτητα, με ενδιάμεσες αιφνίδιες στάσεις. Αυτό το χαρακτηριστικό φαινόμενο διαρκεί από μόλις λίγα δευτερόλεπτα μέχρι μισό λεπτό της ώρας και στη συνέχεια εξαφανίζεται. Η παρατήρηση αυτού του φαινομένου είναι ασύλληπτης ομορφιάς.


Lookout to the Universe - Vangelis

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

H αντίληψη της αισθητικής είναι φυσική ή επίκτητη;


Joaquin_Sorolla_Ninos_A_La_Orilla_Del_Mar

Joaquin_Sorolla_-_Las_tres_velas

Joaquin_Sorolla_Walk_on_the_Beach

Joaquin_Sorolla_Bastida_-_Valencian_Fisherwomen

Joaquin Sorolla

P_S_Kroyer

Felix_Mayer-Felice_Kinderportrait

Antonio_Sicurezza_-_La_sposa_formiana

Godward-A_Grecian_Lovely

Godward-A_Classical_Beauty

Godward-Classical_Beauty

Godward-Erato_at_Her_Lyre

SophieAndersonTheHeadOfANymph


H ομορφιά υπάρχει στα γονίδιά μας;

Τι είναι η ομορφιά που τόσο βαθιά επηρεάζει τη συμπεριφορά μας; H αντίληψη της αισθητικής γενικότερα είναι φυσική ή επίκτητη; Ελέγχεται από τα γονίδιά μας ή από την ανατροφή μας, τις εμπειρίες μας, τις συνήθειές μας; Μια γενική περιγραφή της οπτικής αισθητικής αντίληψης θα μπορούσε, λ.χ., να αφορά τις αισθητικές εκείνες αρχές που προκαλούν την ευκολία κίνησης των ματιών για την αναγνώριση και την κριτική επιλογή ενός ανταγωνιστικού προτύπου με αστραπιαίες εγκεφαλικές διεργασίες και με βάση την ευχαρίστηση από την τέχνη ή το αντίθετο φύλο. H αναλογική προέκταση μιας τέτοιας περιγραφής αφορά και την αισθητική της μουσικής, όπως και των επιστημών, ακόμη και των ιδεών.
H αναλυτική, λ.χ., ικανότητα ενός μέσου ανθρώπου να διακρίνει ένδεκα τόνους μεταξύ του άσπρου και του μαύρου χωρίς μεγάλη προσπάθεια υποδεικνύει ότι το ωραίο δεν είναι ένα στερεότυπο, αλλά σχετικό, που όμως υπακούει σε ορισμένες αρχές. Γι' αυτό οι πυθαγόρειοι έκαναν πολλά πειράματα δοκιμής - λάθους για την ανακάλυψη των μαθηματικών αναλογιών που διέπουν μια σειρά από νότες με ίσα διαστήματα. H αξιοποίηση σήμερα της επιστημονικής γνώσης με τη ζεύξη, λ.χ., Τέχνης και Γενετικής εμπνέουν πρόσθετες προσεγγίσεις της αισθητικής τάξης, όπως με την αισθητική αξιοποίησης της «εικόνας» του DNA ή της ανάπτυξης του κυττάρου στο μικροσκόπιο, αναμφίβολα και της μελέτης του προσώπου. Οπως και με τον επιχειρούμενο γενετικό επανασχεδιασμό της ζωής αλλά και της αναζήτησης εξεζητημένων αισθητικών νεωτερισμών με τη γενετική χρωμάτωση - «τατουάζ», π.χ., των ιστών (!) ανθρώπων ή με τη μεταφορά σε φυτά καπνού ενός γονιδίου της πυγολαμπίδας που τα κάνει να μοιάζουν φωταγωγημένα τη νύχτα!
H προσπάθεια κατανόησης της αισθητικής αντίληψης οδηγεί στη γενική άποψη ότι η αισθητική είναι και φυσική και επίκτητη. H πάπια, λ.χ., που μεγαλώνει με χήνες επιχειρεί επίκτητα να ζευγαρώσει με αυτές. Ωστόσο η φύση επιβάλλεται στη συνήθεια όταν το κάθε άτομο βρεθεί μέσα στην οικογένεια του είδους του, προτιμώντας ομοειδή άτομα χωρίς κανέναν δισταγμό. H ερμηνεία βέβαια του φαινομένου της αισθητικής του φύλου του ανθρώπου προσεγγίζεται διαφορετικά μέσα από μια προσπάθεια προσδιορισμού, λ.χ., του ιδανικού προσώπου, του τέλειου σώματος, του άριστου μοντέλου που προκαλεί τη μεγαλύτερη έλξη. Ωστόσο η κατάσταση δεν φαίνεται τόσο απλή, καθώς τα πιο όμορφα πρόσωπα, τα πιο εντυπωσιακά, παρεκκλίνουν του μέσου όρου του ελκυστικού ως προς ορισμένα ιδιαίτερα τονισμένα χαρακτηριστικά.
Μια επιχειρούμενη αποκωδικοποίηση της αισθητικής αντίληψης του προσώπου, λ.χ., οδηγεί σε ένα συμπέρασμα ότι η υπόμνηση κάποιων χαρακτηριστικών παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην επιλογή του, η πρόκριση του οποίου ποικίλλει στον καθέναν. Και τούτο διότι ωραίο φαίνεται ό,τι μας μοιάζει οικείο, ίσως ό,τι έχει καταγραφεί στις νευρωνικές μας συνάψεις στην πρώιμη παιδική μας ηλικία - και αυτό φαίνεται να έχει σχέση με τα πρόσωπα που έχουν εντυπωθεί δυνατά στη ζωή μας - όπως, λ.χ., τα πρόσωπα των γονιών μας ή άλλα οικεία, με τη σύνθεση, τη συνδυαστική παρουσία μερικών χαρακτηριστικών τους σε ένα άλλο πρόσωπο να αντανακλά το όμορφο και ελκυστικό σε αυτό.
H άποψη αυτή υποστηρίζεται από μερικά σχετικά πειράματα που αναδεικνύουν μια «φροϋδική» σχέση. Ωστόσο το φαινόμενο δεν είναι μονοδιάστατο και οι λεγόμενοι «προσωπικοί ανιχνευτές ομορφιάς» - η όλη οπτική και εγκεφαλική διεργασία - φαίνεται να προσμετρούν σοβαρά και τη δαρβινική επιλογική παράμετρο. Ετσι όταν ο στόχος είναι η αναπαραγωγή, φαίνεται να «ανιχνεύονται» και να προκρίνονται άτομα με φαινοτυπικά χαρακτηριστικά που αντανακλούν σημάδια υγείας - και η στρατηγική ζευγαρώματος προσανατολίζεται περισσότερο προς την επιλογή ανδρών, όχι ιδιαίτερα αρρενωπών αλλά κυρίως πολλά υποσχόμενων ως γονιών για τη διαιώνιση των γονιδίων. H αισθητική αντίληψη ωστόσο περιπλέκεται και άλλο καθώς η επιλογή συντρόφου, λ.χ., φαίνεται να διακυμαίνεται ανάλογα και με τη φάση του έμμηνου κύκλου που βρίσκεται μια γυναίκα. H «οικεία υπόμνηση» όμως φαίνεται να παίζει πάντα τον ρόλο της και για τα δύο φύλα στη βάση της πρόκρισης και συγκράτησης επιτυχημένων ήδη συνδυασμών γονιδιακών παραλλαγών στον πληθυσμό, στο είδος. Στον ίδιο τόνο θα μπορούσε να εξηγηθεί και η λεγόμενη «ξενομανία», η προτίμηση συντρόφου με σπάνια χαρακτηριστικά - διότι με τον τρόπο αυτόν εμπλουτίζεται η γονιδιακή δεξαμενή με νέες γονιδιακές παραλλαγές, χρήσιμες για να μην καταρρεύσει ο πληθυσμός εξαιτίας της αρνητικής εν γένει ομομειξίας, της ενδογαμίας. Στο όλο αισθητικό σκηνικό μέρος συμβάλλει αναμφίβολα και η ανάπτυξη της ατομικής και κοινωνικής κουλτούρας - όπως και πολλά άλλα που έκαναν έναν πρίγκιπα των παλαιών καιρών να μη βρει σύζυγο, καθώς την ήθελε όχι μόνο «ωραιοτάτη αλλά και ηθικοτάτη και πλουσιοτάτη» - και τέτοιοι συνδυασμοί είναι σπάνιοι!
Κάτω λοιπόν από την επίκτητη αντίληψη της αισθητικής βρίσκεται η γενετική φλόγα που θερμαίνει το αισθητικά αποδεκτό πρότυπο. Και μπορεί να μην επιβάλλεται απόλυτα στην αισθητική η «δικτατορία» των γονιδίων, αλλά και η επίκτητη παράμετρος ουσιαστικοποιεί τη σχετικότητα της αισθητικής προκαλώντας ρευστότητα που τα MME, ο κινηματογράφος και οι σχεδιαστές της ομορφιάς εκμεταλλεύονται για να διαμορφώσουν τεχνητά αφύσικα κριτήρια αισθητικής, καλλιεργώντας με την προβολή τους την οικειότητα και την αποδοχή, επηρεάζοντας τελικά την επιλογή του συντρόφου μας, τη συμπεριφορά μας, τη ζωή μας. Γι' αυτό και εδώ η παιδαγωγική παράμετρος έχει ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση της φυσιολογικής αισθητικής αντίληψης απορρίπτοντας κάθε πλασματικό μοντέλο, κάθε επιβολή του τεχνητού ωραίου, για να μην προκαλείται άλλη μία σύγχυση στη φυσική επιλογή που μας έδειξε τον δρόμο ως εδώ που φτάσαμε.
ΣΤ. N. ΑΛΑΧΙΩΤΗΣ
Ο κ. Σταμάτης N. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών.
Το ΒΗΜΑ, 13/02/2005


Christian the Lion