Animated Graphics, Animated Gif,  Animated Gifs,  Animated Flowers, Color Splash, Flowers, Keefers Pictures, Images and Photos
Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα.Λιλή Ζωγράφου

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Η ηθική του μέλλοντος θα είναι η αισθητική;

















William Adolf Bouguereau (1825-1905) A French artist who painted over 700 works during his career

Η Αισθητική

«Η ηθική του μέλλοντος θα είναι η αισθητική». Αυτός ο αφορισμός, που έχει γίνει πια κοινόχρηστος και που τον ακούσαμε πολλές φορές μετά την κατάρρευση του κόσμου του υπαρκτού σοσιαλισμού ως μια εναλλακτική πρόταση στην κρίση των ιδεολογιών, μας οδηγεί αμέσως, με την παραπομπή στην ηθική, στη φιλοσοφική κατηγορία της αισθητικής.

Δημιούργημα του νεοκλασικισμού, η «Αισθητική» επινοήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα ως μια επιστήμη που είχε αντικείμενο το να ενοποιήσει τους κανόνες του κάλλους. Οχι βέβαια για να μας δείξει μόνο τις συνταγές με τις οποίες επιτυγχάνεται το κάλλος, δηλαδή ένα είδος ποιητικής, αλλά και για να διερευνήσει ποιο είναι το νόημα του κάλλους, η φύση και η αξία του. Με μια διατύπωση που μπορεί να φαίνεται απλοϊκή αλλά δεν παύει να είναι ισχυρή και εκρηκτική, «αισθητική είναι η επιστήμη που εξετάζει πώς γνωρίζουμε ένα αντικείμενο μέσω των αισθήσεων».

Η γέννηση της aestetica

Ο Alexander Gottlieb Baumgarden, ο οποίος γεννήθηκε το 1714 στο Βερολίνο, επινόησε και χρησιμοποίησε τον όρο «αισθητική» σε ένα συστηματικό μάθημα το οποίο δημοσίευσε το 1750

Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία· την τελευταία μάλιστα τη δίδαξε ως τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης. Οι ιστορικοί δεν τον κατατάσσουν στους μεγάλους φιλοσόφους και τον αναφέρουν κυρίως ως προπομπό της κριτικής φιλοσοφίας του Καντ, ο οποίος του αναγνώριζε εξαιρετικές «ικανότητες ανάλυσης». Εδώ περίπου θα σταματούσαν οι αρετές του Baumgarden αν δεν είχε επινοήσει και χρησιμοποιήσει τον όρο αισθητική σε ένα συστηματικό μάθημα το οποίο δημοσίευσε το 1750 με τον λατινικό τίτλο Aestetica. Στο ημιτελές αυτό έργο ο Baumgarden έχει επίγνωση ότι ανακαλύπτει μια «νέα επιστήμη» η οποία θεμελιώνεται στην ουσιαστική ταυτότητα τριών αντικειμένων: της τέχνης, του κάλλους και του συστήματος των αισθήσεων του ανθρώπινου υποκειμένου. Σε τι συνίσταται αυτή η νέα επιστήμη; Συχνά ο Baumgarden παρουσιάζει το έργο του ως απλή απόπειρα οργάνωσης μιας ήδη υπαρκτής γνώσης. Πρόκειται, όπως το λέγει ο ίδιος, για την ενοποίηση σε συστηματική επιστήμη των κανόνων του κάλλους. Με άλλα λόγια, το περιεχόμενο της αισθητικής μοιάζει να ταυτίζεται με την κλασική ποιητική, στην οποία το έργο του Baumgarden φιλοδοξεί να εξασφαλίσει στέρεα μεταφυσικά θεμέλια. Ετσι ο φιλόσοφος ονομάζει πολλές φορές την αισθητική «φιλοσοφική ποιητική» ελπίζοντας ίσως ότι με το οικείο αυτό όνομα η νέα επιστήμη θα καταστήσει σαφέστερο τον στόχο της. Γιατί στην αντίληψη του Baumgarden η αισθητική είναι πολύ ευρύτερη από την ποιητική. Η δεύτερη, πράγματι, δεν είναι τόσο θεωρία όσο τεχνική. Αυτό που την απασχολεί είναι οι συνταγές σύμφωνα με τις οποίες πετυχαίνει κανείς το κάλλος. Αλλά το δύσκολο και ουσιαστικό ερώτημα, στην προοπτική τουλάχιστον του γερμανού φιλοσόφου, είναι η φύση και η αξία του κάλλους, το νόημά του. Στο δύσκολο αυτό ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει η αισθητική, η οποία δεν ασχολείται με τους κανόνες του ωραίου αλλά συνιστά τη φιλοσοφία της ικανότητας του αισθάνεσθαι που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο ον, πράγμα που εξηγεί και το όνομά της. Αισθητική είναι ακριβώς η επιστήμη που εξετάζει «πώς γνωρίζουμε ένα αντικείμενο μέσω των αισθήσεων». Ο προηγούμενος ορισμός είναι εκρηκτικός στην απλότητά του γιατί υποστηρίζει πως το σύστημα των αισθήσεων συνιστά έναν ιδιόμορφο τρόπο γνώσης: η αισθητική είναι γνωσιολογία. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναζητηθεί η σημασία του έργου του Baumgarden, ο οποίος διαφοροποιείται από δύο μεγάλους στην ιστορία της φιλοσοφίας: τόσο από τον προηγούμενο Λάιμπνιτς όσο, με τρόπο παράξενο, και από τον Καντ που τον ακολουθεί. Στον Λάιμπνιτς ­ και σχεδόν στο σύνολο του κλασικού ορθολογισμού ­ η διαφορά ανάμεσα στο αισθητό και στο νοητό είναι μόνο θέμα διαβάθμισης: η αίσθηση είναι η συγκεχυμένη έκφραση της πραγματικότητας, η οποία, καθεαυτήν, είναι νοητή. Απλούστερα, το αισθητό είναι συγκεχυμένο νοητό. Στον Καντ, από την άλλη μεριά, η αίσθηση είναι μία από τις πηγές της γνώσης, ανεπαρκής ωστόσο και τυφλή από μόνη της, που πρέπει απαραιτήτως να συμπληρωθεί από τη νόηση.

Ανάμεσα στις δύο αυτές θέσεις αναδύεται η ριζοσπαστική πρωτοτυπία του Baumgarden. Σε αυτόν η αίσθηση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει το «υλικό» της γνώσης και τούτο γιατί η ίδια η αίσθηση συνιστά γνώση, δηλαδή πλήρη και ακέραια σύλληψη ενός αντικειμένου. Η αίσθηση είναι επιστήμη στο είδος της και συνεπώς μπορεί να εκφράσει το σύνολο της πραγματικότητας. Η αισθητηριακή αντίληψη δημιουργεί μια αυτόνομη προοπτική που επιτρέπει την κατανόηση του κόσμου. Βεβαίως ο Baumgarden δεν εμπιστεύεται πλήρως την προοπτική αυτή, την οποία θεωρεί ασαφή, κατατάσσοντας την αίσθηση στην περιοχή των «κατώτερων ικανοτήτων», μια και δεν χαρακτηρίζεται από τη σαφήνεια της νόησης. Παρά ταύτα, οι αισθήσεις αποτελούν ιδιόμορφη γνώση η οποία υπάγεται στη δικαιοδοσία της αισθητικής.

Ποιο είναι το θεμέλιο αυτής της γνώσης; Στο σημείο αυτό βρίσκεται ίσως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις του Baumgarden. Το κάλλος, υποστηρίζει, έχει γνωστική διάσταση: αυτή είναι η αξία του, αυτό είναι το βαθύτερο νόημά του. Πράγματι το κάλλος είναι ένα από τα ενδεχόμενα γνωρίσματα του αντικειμένου των αισθήσεων, μία από τις μορφές που μπορεί να πάρει το αντικείμενο αυτό. Κατά συνέπεια, το κάλλος είναι μια μορφή αλήθειας του αντικειμένου και μάλιστα η αλήθεια στο μέτρο που τούτη 'δώ μπορεί να πάρει αισθητή μορφή. 'Η, απλούστερα, το κάλλος είναι η αισθητή μορφή της αλήθειας. Από τη σκοπιά αυτή, η αισθητική συγκροτείται ως θεωρία του κάλλους γιατί η ομορφιά είναι ο πιο αξιοσημείωτος χαρακτήρας του αισθητού. Καθώς όμως το κάλλος είναι παράγωγο της τέχνης, οι κανόνες της τέχνης είναι κανόνες που με τη σειρά τους παράγουν γνώση. Ετσι στο έργο του Baumgarden η ποιητική, η φιλοσοφία του κάλλους και η θεωρία των αισθήσεων ενοποιούνται σε ένα συγκροτημένο μόρφωμα το οποίο θεμελιώνεται στην ιδιομορφία και στην αυτονομία της αισθητηριακής γνώσης. Ο συσχετισμός κάλλους και αλήθειας, όπως τον εισηγείται ο Baumgarden, μπορεί να αποτελέσει την εστία παρεξηγήσεων και γι' αυτό χρειάζεται να καθυστερήσουμε κάπως στο σημείο αυτό. Ο συσχετισμός δεν σημαίνει ούτε ότι το κάλλος είναι αληθές ούτε ότι η αλήθεια είναι ωραία· σημαίνει κάτι πολύ ουσιαστικότερο: σημαίνει ότι το κάλλος είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον ορισμένα αντικείμενα μπορούν να αναδυθούν στην ύπαρξη, ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον μπορούν να υπάρξουν και συνεπώς το κάλλος αποτελεί τον μοναδικό τρόπο με τον οποίον μπορούμε να τα γνωρίσουμε. Από τη σκοπιά αυτή, το ωραίο αντικείμενο, παράγωγο της τέχνης, είναι μια προοπτική γνώσης του κόσμου. 'Η, ακριβέστερα, το ωραίο αντικείμενο, καθεαυτό, λέει μιαν αλήθεια για τον κόσμο και την αλήθεια αυτή κανείς δεν μπορεί να την πει στη θέση του. Στην τολμηρή αυτή πρόταση πρέπει να αποδώσουμε την επιμονή με την οποία ο Baumgarden υποστηρίζει ότι εισήγαγε μια νέα επιστήμη που ακούει στο όνομα αισθητική.
Γεράσιμος Βώκος
Ο κ. Γεράσιμος Βώκος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το ΒΗΜΑ, 14/01/2001

Borodina in a scene from "Samson and Dalilah" Placido Domingo and Rene Pape
Music by Camille Saint-Saens (1835-1921)

22 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Μα η ηθική είναι αισθητική εν πρώτοις. Μιλάω για την αυθεντική ηθική, όχι αυτή την παρατρεχάμενη και συχαντερή.
Για φαντάσου έναν βίο δίχως την ηθική της Αισθητικής ή την αισθητική της Ηθικής... Αβίωτος!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

" κι έδειξε πάσαν ομορφιά και πάσαν καλοσύνη..", γράφει ο Σολωμός κάπου στον Κρητικό του. Αλλά και αλλού: συνήθης ο συμφυρμός ηθικής κι αισθητικής - πώς αλλιώς;- : Όμορφο < ευ+μορφή. Περιέχει το ευ και τη μορφή, η οποία διαφοροποιείται από την α-σχήμια, το άσχημο, το χωρίς σχήμα, κανόνες που το σχημα-τίζουν.
Οι πίνακες μ' άρεσαν πολύ. Να είσαι καλά.

μαριάννα είπε...

Τί υπέροχοι πίνακες Μαρινέτα μου!
Καταπληκτικός είναι ο Bouguereau!
Όσο για το ερώτημα που θέτεις... δεν μπορώ να κάνω καμιά πρόβλεψη για το άμεσο μέλλον. Πιστεύω όμως πως στο απώτερο, πολλά θα ξαναβρούν το δρόμο τους.
Φιλάκια κορίτσι με τις φιλοσοφικές ανησυχίες και τις τόσες ευαισθησίες, αλλά και την αισθητική σου, που είναι όντως η ηθική του παρόντος!

Ερατώ είπε...

Η Ηθική είναι σύμφυτη με την αισθητική....
Πολύ όμορφοι πίνακες , πολύ καλό άρθρο , ωραίο και το βιντεάκι!
Καλή σου μέρα και σε ευχαριστώ και από εδώ για τα links που μου έστειλες.

faraona είπε...

Μαρελντ μου κραταω αυτο΅:
"Από τη σκοπιά αυτή, το ωραίο αντικείμενο, παράγωγο της τέχνης, είναι μια προοπτική γνώσης του κόσμου."

Πολυ ωραιοι οι πινακες,χαρμα οφθαλμων.... "ειναι μια προοπτικη γνωσης του κοσμου"

Εχω την εντυπωση παντως πως οι ανθρωποι με "αισθητικη" ενωνονται μεταξυ τους με δεσμους αορατους.


τα φιλια μου

kalynama είπε...

Μακάρι στο μέλλον να μπορέσουμε να κρατήσουμε όσα μας αξίζουν. Κι αν δεν καταφέρουμε να τα κρατήσουμε όλα, τουλάχιστον να κρατήσουμε αυτά που θα κάνουν τον κόσμο μας ομορφότερο.

Καλημέρα mareld μου :-))

mareld είπε...

Αγαπητέ μου Φίλε!

Το ήθος του ανθρώπου είναι η ουσία του.
Αν τη ζωή του ανθρώπου στην πνευματική της εκδοχή την ονομάσουμε ύπαρξη, τότε μπορούμε να πούμε πως η
ύπαρξη και το ήθος είναι συνυφασμένα.
Η λέξη "ήθος" στην αρχαιότητα είχε δυο σημασίες.
Η πρώτη σημασία της ήταν διαμονή, ενδιαίτημα, τόπος.
Η δεύτερη σημασία της ήταν ο τρόπος του ανθρώπου, το φρόνημα, ο χαρακτήρας του.
Δεν αποκλείεται η συνύπαρξή και των δυο σημασιών στο "ήθος".
Πρόκειται για το τρόπο με τον οποίο στέκομαι στον τόπο, στον κόσμο.
Έτσι φτάσαμε και στον όρο "στάση" του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος με ηθική στάση δεν επιτρέπει στον εαυτό του να αποκλίνει από το αγαθό.
Είναι ο άνθρωπος της Αρετής.
Και Αρετή είναι η μόνιμη ψυχική διάθεση για να κάνεις το καλό και να αποφεύγεις το κακό.
Το καλό όμως είναι η ρίζα του Κάλλους, και είναι πηγή μεγαλοπρέπειας.

Να μου είσαι πάντα καλά!
Καλή σου μέρα!

mareld είπε...

Amigo mio!
Bienvenido!
Te echo de menos!

Μικρός προφήτης έριξε σε κορασιά τα μάτια
και στους κρυφούς του λογισμούς, χαρά γιομάτους, είπε:
Κι αν για τα πόδια σου, Καλή, κι αν για την κεφαλή σου
κρίνους ο λίθος έβγανε, χρυσό στεφάνι ο ήλιος,
δώρο δεν έχουνε για σε και για το μέσα πλούτος.
Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος!
Εις Φραγκίσκα Φραίζερ»

Η ταύτιση του κάλλους με το αγαθό,
της ομορφιάς με τη καλοσύνη και των ηθικών αξιών με τις αισθητικές αξίες.
Τὸ καλό,η ομορφιά, το κάλλος, τὰ καλά,αυτά που αρμόζουν στον ανθρώπινο βίο, οι κανόνες καλής συμπεριφοράς, η κομψότητα, το καλό γούστο..
Είναι ένας κώδικας που ο Σολωμός τον καθιέρωσε στη λογοτεχνία.
Στη σολωμική ανθρωπολογία και κοσμολογία, το κάλλος και το αγαθό δεν είναι μόνο
ιδιότητες του ανθρώπου και του θεού αλλά και ιδιότητες της φύσης:
"το χώμα το γεμάτο καλοσύνη κι ομορφιά"
"Παντού νιός κόσμος ομορφιάς, χαράς και καλοσύνης"

Και στη λαϊκή αντίληψη το κάλλος συνδέεται αξεχώριστα με το αγαθό.
"Άγγελος είσαι, μάτια μου, κι αγγελικά χορεύγεις
κι αγγελικά πατείς στη γης και μένα με παιδεύγεις".Κρητική Μαντινάδα

Υπάρχουν ελάχιστα μέρη όπου λάμπει ολοφάνερα η αρετή. Η μεγάλη τέχνη ακι οι ταπεινοί άνθρωποι που υπηρετούν τους άλλους.
Για να τα αντιληφθούμε όλα αυτά χρειαζόμαστε καλλιέργεια για να αποκτήσουμε γνήσια αίσθηση της θνητότητας μας και λατρεία της λεπτομέρειας του ωραίου και του αληθινού.
Besitos!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μια και το πήγες προς τα πίσω, να σου θυμίσω και την ταύτιση των δύο αυτών πλευρών, την ενότητα των αρετών στον Όμηρο, στα ομηρικά έπη. Εκεί, φυσικά και απλά, οι ήρωες είναι και όμορφοι και οι ζητιάνοι (π.χ Θερσίτης)κακοσχηματισμένοι. Ο πρώτος που φαίνεται να "παίζει" αμφισβητώντας την ενότητα αυτή είναι ο ..διαόλου κάλτσα Αρχίλοχος, που με τα ποιήματά του ανατρέπει πολλά μέχρι τότε ακλόνητα στερεότυπα...

mareld είπε...

Γλυκό μου κρητικάκι!

Οι πίνακες με γοήτευσαν από παλιά.
Έχουν την καθαρότητα της αληθινής Τέχνης που εμπεριέχει μεγαλείο.
Αυτό που με απασχολεί χρόνια τώρα είναι ο ορισμός του Καλού.
Είναι αυτοτελές όπως εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι τη ζωή η έχει σχέση με άλλες έννοιες όπως η Ελευθερία, η Λογική, η Ευτυχία, το Θάρρος κλπ

Έχω την αίσθηση ότι το καλό υπερβαίνει ακόμη και τον Έρωτα.
Άπειρες φορές μελέτησα τους αρχαίους μας γιατί τους θεωρώ ελεύθερους.
Κάπου βρήκα τα παρακάτω και μου άρεσαν: Ποιες ήταν λοιπόν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των προγόνων μας; Μας έχουν μάθει να λέμε και να νομίζουμε ότι "οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στους Δώδεκα Ολύμπιους και σε άλλους αναρίθμητους Θεούς και Θεές".

Αυτό είναι ψέμα. Το ρήμα "πιστεύω" απουσιάζει παντελώς από την ορολογία των αρχαίων ελληνικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Ο όρος "πίστη" παραπέμπει στην τυφλή αποδοχή ενός αυταρχικού και ανεξέλεγκτου δόγματος ενώ το επίθετο "πιστός" χαρακτηρίζει μόνον τον δούλο. Οι πρόγονοι μας όμως ήσαν άνθρωποι ελεύθεροι. Δεν "πίστευαν" στις Θεές και τους Θεούς. Απλά τους λα­τρεύαν. Και η έννοια της λατρείας μας οδηγεί κατευθείαν σε εκείνην του έρωτα.
Διότι μόνον ο ερωτευμένος λατρεύει. Μόνον ο ερωτευμένος έλκεται από το κάλλος του υποκειμένου των συναισθημάτων του και το λατρεύει, όπως ακριβώς έλκεται η ψυχή από την ευωδιά και την ωραιότητα του σχήματος και των χρωμάτων του άνθους.
Δεν "πίστευαν" λοιπόν οι πρόγονοί μας στις Θεές και τους Θεούς. Αντίθετα τους λάτρευαν διότι ήσαν ερωτευμένοι μαζί τους. Ήσαν ερωτευμένοι με την απαράμιλλη ομορφιά του ελληνικού τοπίου. Ερωτευμένοι με το χάραγμα, ερωτευμένοι με το δειλινό, ερωτευμένοι με τον γαλάζιο ουρανό, ερωτευμένοι με τα μεγαλόπρεπα βουνά, ερωτευμένοι με την πολύτροπη θάλασσα, ερωτευμένοι με τον χρυσαφένιο ζωοδότη Ήλιο, ερωτευμένοι με την αργυρόμορφη αινιγματική Σελήνη, ερωτευμένοι με τη γονιμοποιό βροχή, ερωτευμένοι με τη νοτισμένη γη, που την καρπίζει η βροχή στα πλαίσια της θεσπέσιας συνουσίας της καταιγίδας.

Οι πρόγονοί μας γνώριζαν ότι κινητήριος δύναμη κάθε έκφρασης της Ζωής είναι η ερωτική έλξη και για τούτο λάτρευαν τον Θεό Έρωτα. Κι επειδή το πρώτο όπλο της ερωτικής έλξης είναι το Κάλλος, οι πρόγονοί μας λάτρευαν την ομορφιά. Οι πρόγονοί μας ήξεραν ότι το μέσο για την κατανόηση του Σύμπαντος Κόσμου είναι η ευφυΐα του νου. Κι επειδή το υπέρτατο κόσμημα του νου είναι η Γνώση, οι πρόγονοί μας λάτρευαν τη σοφία. Κοκ...
Από το βιβλίο του Μάριου Βερρέτα "ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΛΛΗΝΑΣ"
Μήπως συνάντησες κάτι από τον εαυτό σου;

Φιλιά και ζακυνθινές αγκαλίτσες!

Μηθυμναίος είπε...

Το κάλλος μας το έδωσες με τους υπέροχους πίνακες του Bouguereau. Έμεινα να θαυμάζω το κάλλος τους. Το κάλλος το ψάχνουμε στην εξωτερική εμφάνιση, στην ομορφιά, (η αισθητική πλευρά) αλλά πιο πολύ να το ψάχνουμε στην ψυχή του ανθρώπου (η νοητή πλευρά).

mareld είπε...

Ερατώ μου!

Γι΄αυτό που είσαι και τη προσφορά σου, με πολύ αγάπη σου αφιερώνω τον αγαπημένο μου Λειβαδίτη

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!

Ο Πλάτωνας ταύτησε το Κάλλος με την καλοσύνη και το θεώρησε πηγή ηθικότητας.
Αν ο καθένας μας έκανε όπως μπορούσε το καλό δεν θα υπήρχαν στο κόσμο δυστυχισμένοι.

Καλή δύναμη!
Φιλιά!

mareld είπε...

Φαραονάκι μου!

Το Κάλλος τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχικό επίπεδο αναδείχτηκε από τους Έλληνες σε πρωταρχικό μέλημα ζωής.
Η απόκτηση του σωματικού κάλλους μέσω της γυμναστικής και της άσκησης θεωρούνταν προϋπόθεση και για την απόκτηση του ψυχικού κάλλους. Τα σώματα τα ήθελαν οι αρχαίοι όμορφα και δυνατά για να μπορούν να υποδεχτούν ένα γερό και ισορροπημένο νου.Η επίτευξη της αρμονίας ήταν αποτέλεσμα τόσο του σωματικού όσο και του ψυχικού κάλλους.

Στη γη άλλο από το κάλλος δεν με ευφραίνει και ζωντανό στα ουράνια μ΄ανεβάζει, μέσα στα πιο εκλεχτά τα πνεύματα με βάζει..έλεγε ο Μικε-λάντζελο.

Συμφωνώ ότι οι άνθρωποι με αισθητική ενώνονται μεταξύ τους με αόρατους δεσμούς γιατί έχουν και ηθική.

Καλή σου μέρα!
Φιλιά!

mareld είπε...

My Kalynama!

Για να κρατήσουμε την ομορφιά θα πρέπει να έχουμε ηθική συνείδηση.
Δηλαδή να ζούμε μέσα στο κάλλος, αυτό που ενώνει τον άνθρωπο με τους ρυθμούς της φύσης και του σύμπαντος.
Τότε ο άνθρωπος είναι καλοπροαίρετος.
Τον διακρίνει ανιδιοτέλεια, δικαιοσύνη, έλλειψη εμπάθειας, διορατικότητα, ανθρωπιά..
Ζει με ευθύνη και ειλικρίνια.

Καλή σου μέρα!
Φιλιά!

mareld είπε...

Διονύση!

Λουκιανού περί Ορχήσεως

ΛΥΚΙΝΟΣ. Θέλεις ν' αφήσης, αγαπητέ μου, αυτάς τας ύβρεις και να μ' ακούσης να σου ομιλήσω περί ορχήσεως και δια τα καλά της και να σου αποδείξω ότι δεν είνε μόνον τερπνή, αλλά και οφελεί τους θεατάς, να σου παραστήσω πως τους μορφώνει και τους διδάσκει και πως ρυθμίζει τας ψυχάς των, γυμνάζουσα αυτάς δι' ωραίων θεμάτων και εξαίρετων ακουσμάτων και επιδεικνύουσα μίαν ωραίαν αρμονίαν μεταξύ ψυχής και σώματος; Το ότι η όρχησις εκτελεί πάντα ταύτα με μουσικήν και ρυθμόν, δεν είνε λόγος δια να κατακριθή, αλλά μάλλον να επαινεθή.

ΛΥΚΙΝΟΣ. Ευχαριστώ, Κράτων, διότι αυτό ακριβώς ήθελα· είμαι δε βέβαιος ότι μετ' ολίγον δεν θα σου φαίνωνται ανοησίαι αυτά τα όποια θα σου είπω. Εν πρώτοις, μου φαίνεται, αγνοείς τελείως ότι η τέχνη της ορχήσεως ούτε χθεσινήν, ούτε προχθεσινήν έχει την καταγωγήν, ούτε από την εποχήν των προπατόρων μας ή των προπατόρων αυτών ήρχισε· αλλ' εκείνοι οι οποίοι έγραψαν τα αληθέστερα περί της αρχής της ορχήσεως λέγουν ότι αύτη συμπίπτει με την δημιουργίαν του παντός και ότι ανεφάνη συγχρόνως με τον αρχαιότατον των θεών, τον Έρωτα. Η κίνησις. των άστρων, η περιφορά των πλανήτων περί τους απλανείς και η εύρυθμος αυτών σχέσις και η αρμονία είνε δείγματα της αρχεγόνου ορχήσεως. Ολίγον δε κατ' ολίγον αναπτυσσόμενη και βελτιουμένη δια νέων προσθηκών, φαίνεται ότι έφθασε σήμερον εις την άκραν τελειότητα και κατέστη πολύμορφον και παναρμόνιον και πολύμουσον αγαθόν.

Χαίρομαι να το διαβάζω. Μπορεί βέβαια εσύ να το προτιμάς στο πρωτότυπο. Αν είναι έτσι θα στο φέρω.
Καλή σου μέρα!
Φιλάκια!

mareld είπε...

Φίλε μου, Στράτο!

Ναι!
Την ψυχική τελειότητα ονομάζουμε αρετή. Αλλά η πνευματική παράδοση της ανθρωπότητας γνωρίζει πολλές αρετές.
Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος στους κλασσικούς χρόνους του ξεχώριζε μερικές που τις θεωρούσε βασικές: την ανδρεία, τη δικαιοσύνη, τη σωφροσύνη, τη σοφία.
Ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας εξίσωσαν την αρετή με τη γνώση.
Η αρετή είναι πηγή ευδαιμονίας και παράγει πολιτισμό.

Καλημέρα!
Φιλάκια!

Roadartist είπε...

Πολύ όμορφοι οι πίνακες..
Παρα πολύ..κόλλησααααααααα :)
Τι ομορφοοοο ποστ :))

demeter είπε...

Καλησπέρα! (Απ'ότι βλέπω δεν μπήκε το σχόλιο που είχα κάνει χθες...) Επειδή έχω πολύ δουλειά σου στέλνω φραουλένια φιλιά με πολλή αγάπη!

Λάτρεψα τους υπέροχους πίνακες! (Να μην ξεχνιέμαι..)

xxxxxxx!!

mareld είπε...

My roadartist!

Με την ευαισθησία που διαθέτεις, το ανοιχτό μυαλο και τη γλύκα της ψυχής πως να μη σου αρέσουν οι φανταστικοί πίνακες;
Και εγώ τους κοιτάζω με τις ώρες.
Βέβαια κάπως έτσι έχω ζήσει.
Ανέλαβα τον αδερφό μου και τον μεγάλωνα από τα 5χρ μου και φυσικά ξυπόλυτη!
Έφερνα νερό με τη βίκα από το πηγάδι.
Ήταν δύσκολα..πολύ δύσκολα..
Οι πίνακες δεν μπήκαν τυχαία.
Χάρηκα που ήρθες και απόλαυσες!

Να μου είσαι καλά!
Φιλάκια!

mareld είπε...

Φραουλένιο μου!

Καλώς το!!!
Από την Παρασκευή μέχρι σήμερα υπέφερα από φριχτό πονοκέφαλο μετά από επίσκεψη στον οδοντίατρο.
Ξέρεις το νευρικό μου σύστημα από το πόνο έχει ευαισθητοποιηθεί τόσο πολύ όσο και η ψυχή μου{εδώ να γελάς}
Σήμερα συνήλθα.
Έτσι δεν μπήκα στο skype

Διαβάζω για τα κέντρα που δημιουργεί ο εγκέφαλος για την καταπολέμιση του πόνου και ξεχνιέμαι και γοητεύομαι από το κάλλος της μάνας φύσης!
Θα σε άφηναν στο τόπο οι πίνακες το περίμενα και ήθελα να χαρείς και να ξεκουραστείς λιγάκι.
Αλλά και το κείμενο, ε;

Όπως με ξέρεις όταν φεύγω από το πόνο σαν να μην έχω πονέσει ποτέ μου.

"Απορώ μ’ εμένα, απορώ..

Απορώ με την καρδιά μου
που αντέχει να πονά"..
Τη συνέχεια την ξέρεις..
αν όχι θα στη φέρω..

Φιλιά,φιλιά και αγκαλίτσες!
Καλή σου νύχτα!

demeter είπε...

Γλυκιά μου πολλά περαστικά!
Ο πόνος είναι ένα σημάδι ότι
υπάρχεις, αλλά ο συνεχής πόνος είναι μαρτύριο.. Χαίρομαι που πάντα βρίσκεις κάποια διέξοδο και "φεύγεις".
Η πρώτη επίσκεψη που κάνω κάθε πρωί στο internet είναι τα blog σου. Για να αρχίσει όμορφα η μέρα στο γραφείο! Προσφέρουν ξεκούραση και ζεστασιά με κάλος και αισθητική..(όπως καταλαβαίνεις διάβασα & το κείμενο)που πηγάζουν από την ψυχή & την αγάπη σου.

.."Και φαίνεται πως -δεν είναι-
πρώτη φορά που αγαπάς αληθινά"

Σ'επεθύμισα!
Πολλά φραουλένια φιλιά

mareld είπε...

Αγγελούδι μου!

Ναι! Δεν είναι πρώτη μου φορά...καλά είσαι απίθανη με τις ωραίες σου ατάκες θα έλεγα..
Είμαι καλά και έκανα τις αναρτήσεις όπως είδες αφού πολλές φορές με βοηθούν χαλαρωτικά εφ΄όσον αυτοσυγκεντρώνομαι.
Με ξέρεις! Μην ανησυχείς..ε;
Καλό σου απόγευμα!
Φιλιά!