Προς την Πλανητική Σκέψη Κ Αξελός

Παιχνίδι!
Έλαβα πρόσκληση από τη Γητεύτρια μας

Οδηγίες
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.



H σελίδα 123 και τα παθήματά μου..

123! Δεν μου αρέσει..βλέπω μπροστά μου παρέλαση 1 2 3. Δεν έχει ελεύθερη κίνηση, αεράτη και ας έχει αλληλουχία. Μα ένας αριθμός είναι και τίποτε περισσότερο. Καλύτερα θα μου άρεσε ας πούμε η σελίδα 85..η 110.

Η 123 όμως στου Χειμωνά..

Συνήθισα να δέχομαι τα πιο ανόμοια πράγματα
Στις αλλαγές τις πιο απότομες ν' αντέχω
Ωραία ακούγεται..
Μα! Δεν είναι μόνο η σελίδα. Ξαφνικά νιώθω ότι κάτι μαγικό απόκτησε αυτό το νούμερο 123 και θα πρέπει να ψάξω σε όλα μου τα βιβλία μήπως και κάποια έκπληξη κρύβεται ακριβώς στη σελίδα 123.
Mareld! Κάτσε καλά! Πάρε ένα βιβλίο από δω δίπλα σου και άνοιξέ το στη σελίδα 123.
Δεν γίνεται, πάω να ψάξω για την σοκολάτα μου τη Marabou.
Marabou! Αυτό κάτι μου λέει.
παράγραφος 6
Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
Κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου οπού είχε αυτοκτονήσει,
Ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
μήπως εκεί γινότανε να τηνε λησμονήσει.

Δεν ήταν στη σελ 123 αλλά η παράγραφος ταίριαζε τέλος πάντων, Καββαδίας είναι αυτός.

Να μπροστά μου το έχω και δεν το έβλεπα. Τα μεγάλα ερωτήματα!
Lou Marinoff! Εδώ θα ψάξω.
" Ίσως ποτέ να μην μπορέσετε να κάνετε τον εαυτό σας χαρούμενο ή λυπημένο ή αδιάφορο με τη θέλησή σας, αλλά μπορείτε να επιλέξετε να τοποθετήσετε τα συναισθήματά σας σε ένα μεγαλύτερο χάρτη"..
Τι! Τα συναισθήματά μου σε χάρτη; Μα τι είναι δρόμοι, δάση, βουνά; Φεύγω γρήγορα.

Κοιτάζω δεξιά. Joseph Conrad! Προσωπικό ημερολόγιο! Τέλεια!
123, με ολίγον χτυποκάρδι!
.."χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους εύλογους φόβους των ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστών, [μέχρι εδώ καλά] δεν μπορώ να πιστέψω ότι μια γυναίκα -ουσιαστικά καταδικασμένη από τους γιατρούς-".. Μυρίζει αρρώστια, θάνατος..ΦΕΎΓΩ..

Ρόβερτ Μούζιλ! "Ο Ανθρωπος χωρίς Ιδιότητες".
Ας δούμε τι κρύβει η σελ 123..
Και όπως ο σκύλος, περιτειχισμένος με συναίσθημα, τον ακολουθεί κατά πόδας, έτσι μπήκε και η Διοτίμα υπό σοβαρή και αντικειμενική καθοδήγηση στο απέραντο τοπίο του έρωτα.

Όλα καλά..το σκύλο τι τον ήθελε; μου τη χάλασε. Φεύγω. Πάω, βόλτα.

Επιστρέφω με λαχτάρα για κάτι εξαίσιο. Φως! Χαρά! Ερωτισμό!

Εδώ ήσουνα και δεν σε έβλεπα.. Μάρκες! Από τις αδυναμίες μου. "Η αφήγηση ενός ναυαγού"
Σίγουρα σε κάποιας Ναυσικάς την αγκαλιά θα έπεσε.

123!!!" Θέλω να Πεθάνω"

Ε! Όχι! Εδώ σταματάω το ευλογημένο το παιχνίδι που όλα είναι ένα παιχνίδι και το είπαν τόσοι και τόσοι..όπως ο Σίλερ στα Γράμματα για την αισθητική παιδεία του ανθρώπου, γράφει: " Ο άνθρωπος δεν παίζει παρά εκεί όπου είναι άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης, και δεν είναι ολοκληρωτικά άνθρωπος παρά εκεί που παίζει".
Ξαναγύρισα στην αφετηρία μου, στον Κώστα Αξελό, στο βιβλίο του, Προς την ΠλανητικήΣκέψη. Αυτό διάβαζα αλλά ήθελα να παίξω τίμια και να ψάξω λίγο.

Παρ' όλα αυτά δεν κινείται μέσα στη διάσταση του ερωτήματος: τι είναι τέχνη; Η αλήθεια της τέχνης του διαφεύγει γιατί κινείται πολύ βιαστικά μέσα στον κόσμο του πλανητικού μουσίου, ρωτώντας για όλα όσα υποπίπτουν στην αντίληψή του. Εντούτοις και όταν δεν σκέπτεται την τέχνη, αλλά κάνει συγκριτική αισθητική, αφήνεται πολλές φορές ν' αγγιχτεί απ' το ουσιώδες και έτσι φροντίζει να υποδείξει πως "για κάθε ιδιοφυή ζωγράφο υπάρχει, στη ζωγραφική, μια αλήθεια"