Ο μεγάλος καλλιτέχνης βλέπει την άπειρη , ποικιλία όσων είναι διαφορετικοί από αυτόν και δεν φαντάζεται τον κόσμο κατ'εικόνα και ομοίωσή του"

H koύνια της Ελένας.


Η Ελένα γεννήθηκε στη Γρανάδα
και ήταν πολύ φωτεινή.
Ο πατέρας της την έδειξε στον΄Ηλιο
και ο΄Ηλιος γέλασε ολόκληρος.
Το 'μαθαν τ'άλλα τ'άστρα.
Ήλιε μας μετά χαράς αναλαμβάνουμε
τον ύπνο της τη νυχτα.
Ο Εnrique έβλεπε από το παράθυρό του
κάθε βράδυ τη κούνια της Ελένας
να τραβά προς τ' άστρα.
Πήρε πινέλο κι έδεσε το φως με τη σκιά του.






Κοριτσάκι μου,
μες στο βουβό πηγάδι του φεγγαριού
σου ‘πεσε απόψε το πρώτο δαχτυλίδι σου.
Δεν πειράζει.
Αργότερα θα φτιάξεις άλλο
να παντρευτείς τον κόσμο μες στον ήλιο.
Γιατί δεν είναι κοριτσάκι
να μάθεις μόνο εκείνο που είσαι,
εκείνο που έχεις γίνει,
είναι να γίνεις
ό,τι ζητάει
η ευτυχία του κόσμου.
Άλλη χαρά
δεν είναι πιο μεγάλη
απ’ τη χαρά που δίνεις
Να το θυμάσαι κοριτσάκι.

Κοριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.

Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε μη σκοντάψεις

Γ. Ρίτσος - για την κόρη του...