Animated Graphics, Animated Gif,  Animated Gifs,  Animated Flowers, Color Splash, Flowers, Keefers Pictures, Images and Photos
Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα.Λιλή Ζωγράφου

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Το αφηρημένο σχήμα του "αληθούς", όπως και η καθαρή τάχα ιδέα του "ωραίου", μπορεί να γίνει έννοια της φιλοσοφίας,όχι όμως και νόημα ζωής Παπανούτσος












Όποιος έχει πολιτογραφηθεί στων «ιδεών την πόλη» έχει βαριές ευθύνες
Ε Παπανούτσος

"... Υποστηρίζω ανεπιφύλαχτα ότι τα συνθήματα "η επιστήμη για την επιστήμη" κλπ. είχαν κάποιο βαθύτερο λόγο να διατυπωθούν με τόση αδιαλλαξία (όταν και όποτε εξαγγέλθηκαν), γιατί έπρεπε να μη νομιμοποιηθεί η δουλεία της επιστημονικής και της καλλιτεχνικής εργασίας σε αλλότριες και ύποπτες "σκοπιμότητες" και "βλέψεις". Μόνον όμως άνθρωποι ιδιόρρυθμοι και εκκεντρικοί τα ερμήνεψαν κατά λέξη και τα έκαναν προσχήματα, για να δικαιολογήσουν τη φιλαυτία και τη δουλεία τους. Η άκρα προς την αλήθεια ευλάβεια είναι αρετή του ερευνητή, ο "επιστημονισμός" όμως (με το νόημα της αποκλειστικότητας και της αυτάρκειας του θεωρητικού Λόγου) αποτελεί εκτροπή· ομοίως η καλαισθησία χαρακτηρίζει το γνήσιο καλλιτέχνη, ο "αισθητισμός" όμως (ως απόλυτη θρησκεία του κάλλους) οδηγεί στη διαστροφή και στη νοσηρότητα. Δεν είναι η επιστήμη σκοπός και δικαίωση της επιστήμης, ούτε η τέχνη σκοπός και δικαίωση της τέχνης· και της μιας και της άλλης, όπως και κάθε δραστηριότητας σημαντικής, ατομικής και συλλογικής, σκοπός και δικαίωση είναι ο άνθρωπος - το αποτελείωμα, η ευτυχία, ο ευγενισμός του. Αυτόν εκφράζει και γι' αυτόν εργάζεται ο επιστήμονας αυτόν συγκινεί και γι' αυτόν δημιουργεί ο καλλιτέχνης. Το αφηρημένο σχήμα του "αληθούς", όπως και η καθαρή τάχα ιδέα του "ωραίου", μπορεί να γίνει έννοια της φιλοσοφίας, όχι όμως και νόημα ζωής - σταυρός θυσίας. Για να ευτυχήσει και να τιμηθεί ο άνθρωπος (στο πρόσωπο το δικό σου, ή στο πρόσωπο του συνανθρώπου σου) δέχεσαι και αξίζει να πεθάνεις - ποτέ για την αυτοδυναμία ή την αυταξιότητα ενός θεωρητικού τύπου ή μιας καλλιτεχνικής μορφής.
Κοντά σ' αυτή τη θέση υποστηρίζω, εξίσου ανεπιφύλαχτα, και μια άλλη. Ο υγιής και ολόκληρος άνθρωπος (όχι φυσιολογικά, αλλά ηθικά υγιής και ολόκληρος) δεν είναι απολιτικό ον, με το νόημα ότι μπορεί να μένει αδιάφορος και ασυγκίνητος μέσα στις ταλαντώσεις και στις περιπέτειες της πολιτικά οργανωμένης εθνικοκοινωνικής ομάδας, μέσα στην οποία ζει, μοχθεί και "λογαριάζεται". Φύσει "πολιτικόν ζώον", όπως σωστά τον χαρακτήρισε ο Αριστοτέλης, δεν είναι απλώς "αγκυροβολημένος", αλλά οργανικά δεμένος στην πολιτεία που τον κλείνει μέσα στους κόλπους της: θέλοντας και μη κατέχει το πεπρωμένο της. Του ατομικού είναι ο συλλογικός βίος επέκταση, και ολοκλήρωμα. Ακέραιος (ψυχικά) δεν μπορείς να είσαι, όταν έχεις αποκοπεί από το κοινωνικό σώμα και συσπειρώνεσαι στον εαυτό σου. Ακόμη και αν το επιστημονικό ή το καλλιτεχνικό έργο σου είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει σε μια τέτοια απομόνωση (πράγμα αμφίβολο), ο ίδιος χάνεις τη ζωντάνια, τη γνησιότητα, την αρτιότητα σου και γίνεσαι λειψό και ισχνό "κλάσμα" ανθρώπου που σιγά σιγά χάνει το νόημα της ζωής και μηδενίζεται - εκτός αν εξαϋλωθείς με την άσκηση και με τον αυταφανισμό θεωθείς σαν το Βούδα του θρύλου.
Από τούτες τις δύο προκείμενες θα συναγάγω το συμπέρασμα του συλλογισμού μου, που ήδη το μαντεύει ο αναγνώστης και δε θα χρειαστεί να μακρηγορήσω, για να το αντιληφθεί. Κανένα δικαίωμα δεν έχει ο επιστήμονας ή ο καλλιτέχνης να συνθλίψει μέσα του τον άνθρωπο και να τον ακρωτηριάσει νεκρώνοντας την ορμή προς το δημόσιο βίο και μη ενδιαφερόμενος για τίποτε άλλο παρά για το "τεχνίον" του (σαρκασμός του Πλάτωνα). Και την υποχρέωση και την ανάγκη έχει να παίρνει μέρος στη ζωή της πολιτείας και να παραστέκεται στους συμπολίτες του με τη συμβουλή και το παράδειγμα του. Δεν του ζητεί κανείς (ούτε του επιτρέπεται) να εκδηλώνεται με φανατισμούς, βιαιότητες και ακοσμίες· άλλη είναι η δική του θέση στον κοινό αγώνα και άλλος ο ρόλος που έχει να παίξει. Να σταθεί υψηλά, ναι και να μην παρασυρθεί από πάθη ταπεινά, ασφαλώς. Όχι όμως και να μείνει ακατάδεχτος και "ουδέτερος", την κρίσιμη ώρα που οι απλοί άνθρωποι, αμήχανοι και ταραγμένοι, έχουν τα μάτια στυλωμένα απάνω στους ταγούς και περιμένουν βοήθεια. Το δημιουργικό έργο δεν υποφέρει, ούτε νοθεύεται από τη συμπαράσταση αυτού του είδους. Απεναντίας "ζεσταίνεται" από τη ζωντανή ανθρώπινη παρουσία και γίνεται ουσιαστικότερο, γνησιότερο (όπου, βέβαια, υπάρχει φλέβα δημιουργική και αληθινή έμπνευση).
Κανείς δε λέει στον επιστήμονα και στον καλλιτέχνη να προδώσει την αποστολή του μισθώνοντας την πένα ή το χρωστήρα του σ' εκείνους που χρειάζονται την ιδιοφυΐα του, για να πετύχουν στις πολιτικές "επιχειρήσεις"τους. Μόνο τις ιδέες (που πιστεύει) του ζητούμε να υποστηρίξει αναλογιζόμενος δύο αδαμάντινες αλήθειες: πρώτα ότι όποιος έχει πολιτογραφηθεί στων" ιδεών την πόλη" (κατά την ωραία εικόνα του Καβάφη) έχει βαριές απέναντι στους συνανθρώπους του ευθύνες. Και έπειτα ότι ο άνθρωπος υπέχει ευθύνη όχι μόνο για όσα πράττει, αλλά και για όσα παραλείπει να πράξει".











9 σχόλια:

mareld είπε...

"Πάει ο καιρός πάει ο καιρός
που ήταν ο κόσμος δροσερός
και καθ' αυγή ξεκινούσε μια πληγή
για να ποτίσει όλη τη γη..."

"Ήρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός
πάνου στου κόσμου την πληγή
ήρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός
να ξαναχτίσετε τη γη..."
Νίκος Γκάτσος


Τζιβαέρια μου!

Σας φιλώ!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

1) Τι ωραίες οι εικόνες!
2) Προσυπογράφω. ( Όχι πως με είχε καμιά ανάγκη το κείμενο, δηλαδή, να προσυπογράψω, αλλά...ενθουσιασμός είν' αυτός!)
Τις τελευταίες μέρες, εδώ, στο πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ, Μάρελντ, η Άνοιξη σπρώχνει λίγο, διστακτικά την πόρτα κι απ' τη χαραμάδα μας κάνει νοήματα; Να μπει, λέει.
Καλώς να ορίσει! ( Εκεί αργεί;)

"ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ" είπε...

Καλημέρα Μαρελντάκι μου μοναδικό!
Υποκλίνομαι για άλλη μια φορά σε ό,τι μας προσφέρεις..!
Φιλιά και αγάπη!
ΟΛΓΑ

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Mια ηλιόλουστη καλησπέρα από Σάμο!!
Τι όμορφοι πίνακες είναι αυτοί, ο ένας καλύτερος από τον άλλο !!
Θα μπορούσες να μου πεις τον ή τους ζωγράφους ?? Εκείνες οι παπαρούνες (ακουαρέλλα?) καταπληκτικές , όσο για το κείμενο , τι να πω εγώ? Παπανούτσος είναι αυτός !!

Χαιρετίσματα και Ευχές για Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Διαχρονική η αλήθεια αυτού του κειμένου.
Είναι θλιβερή πολλές φορές αυτή η απουσία και η σιωπή κάποιων "Μεγάλων" ανθρώπων. Σαν προδωσία από κάποιον που εμπιστεύτηκες γιατί διέκρινες προηγουμένως σ' αυτόν το Ωραίο.

Πολύ ωραία επιλογή και πολύ ωραίοι πίνακες!

Πολλά φιλιά φίλη μου:))

Αστοριανή είπε...

Γεια σου γλυκιά μου!
Έχει απόλυτο δίκιο, ο Παπανούτσος!
Όστις "ανακατεύεται" με τη βαθιά σκέψη και τα κοινά, έχει ευθύνη στην απόδοση της Αλήθειας!
Εκείνος που δεν τα καταφέρνει, κι όλο "ανακατεύεται με το εγώ του" ας ...λείπει το βύσσινο! Καλά θα κάνει να ξέρει πότε να μιλήσει και να πει κάτι επικοδομητικό!
Δυστυχώς, πολλοί κυκλοφορούν με τόνους άγνοια και με παρωπίδες!!!

Τρελάθηκα όμως με τις παπαρούνες σου!!!
Κάτακόκκινες σαν το χρώμα των πασχαλιάτικων αβγών... Πανέμορφες, όπως και η καρδιά σου!
Καλό σου Πάσχα, μαζί με την οικογένειά σου (εδώ, αργεί η...άνοιξη!)
Με την αγάπη μου,
Υιώτα
Αστοριανή,
ΝΥ

LIA είπε...

Μαρελντούλα μου!

Τι καλά θα ήταν να θυμόμαστε συχνά, " Ο άνθρωπος υπέχει ευθύνη όχι μόνο για όσα πράττει, αλλά και για όσα παραλείπει να πράξει".
Οι παπαρούνες σου με μάγεψαν, είναι βγαλμένες σαν από παραμυθένιο τοπίο.
Η μουσική σου, χάδι απαλό και γλυκό στην ψυχή.

Σου στέλνω πολλά φιλάκια

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Καλή Ανάσταση!!
Με ότι αυτή συμβολίζει και με όποιους τρόπους διαβάζεται το νόημά της.

Στο σπίτι σου αυτό αφήνω ένα αεράκι...
http://www.youtube.com/watch?v=ZOu39fGzT-8&feature=related

Φιλάκια πολλά:)))))

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Χριστός Ανέστη φίλη μου, με αγάπη και υγεία να γεμίσει το σπιτικό σου.