Animated Graphics, Animated Gif,  Animated Gifs,  Animated Flowers, Color Splash, Flowers, Keefers Pictures, Images and Photos
Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα.Λιλή Ζωγράφου

Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

«Ευμενίδες» Τραγωδία του Αισχύλου












William Blake Richmond Electra


















Iphigenie de Anselm Feuerbach


















Iphigenie de Anselm Feuerbach















Minerva among the muses

















Orestes Delphi





















Apollo de Mantoue



















Apollo Musagetes Pio Clementino















Apollo musei Capitolini


























Apollo museo Instabul





















Apollo musei Capitolini




















Athena
















Mattei Athena






















Mattei Athena


















Pallas Giustiniani








Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης στο έργο του Περί Ποιητικής, δίνει τον εξής ορισμό της τραγωδίας:
Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, διἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν

Δηλαδή, "είναι λοιπόν η τραγωδία μίμηση (δηλ. αναπαράσταση επί σκηνής) πράξης σημαντικής και ολοκληρωμένης, η οποία έχει κάποια διάρκεια, με λόγο ποιητικό ("γλυκό" ή "διανθισμένο", στην κυριολεξία), τα μέρη της οποίας διαφέρουν στη φόρμα τους, που παριστάνεται ενεργά και δεν απαγγέλλεται, η οποία προκαλώντας τη συμπάθεια και το φόβο του θεατή τον αποκαθάρει (λυτρώνει) από παρόμοια ψυχικά συναισθήματα".




«
Ευμενίδες»

Τραγωδία του Αισχύλου, η τρίτη από την τριλογία του « Ορέστεια», που σώθηκε ολόκληρη και περιλαμβάνει τον « Αγαμέμνονα» και τις «Χοηφόρους». Το σατυρικό δράμα που συμπλήρωνε την τετραλογία ήταν ο «Πρωτεύς», από τον οποίο όμως μόνο λίγα αποσπάσματα σώθηκαν. Η τετραλογία διδάχτηκε το 458 π.Χ., τη χρονιά που επώνυμος άρχοντας ήταν ο Φιλοκλής. Χορηγός ήταν ο Ξενοκλής ο Αφιδναίος.

1. Υπόθεση.
Οι «Ευμενίδες» αρχίζουν από το σημείο στο οποίο τελειώνουν οι «Χοηφόροι». Ο Ορέστης φτάνει στους Δελφούς κυνηγημένος από τις Ερινύες, τις φοβερές θεές που καταδιώκουν τους
μητροκτόνους και που στην τραγωδία αποτελούν το χορό. Αυτές δε συγχωρούν το έγκλημα του Ορέστη. Ο Απόλλωνας όμως επεμβαίνει και τον προστατεύει από την εκδικητική τους μανία. Τον στέλνει στην Αθήνα για να δικαστεί από τον 'Αρειο Πάγο, δηλ. από το ανώτατο δικαστήριο της πόλεως. Συνήγορος και προστάτης του Ορέστη στη δίκη αυτή είναι η θεά Αθήνα. Το δικαστήριο αμφιταλαντεύεται και διχάζεται. Μπορεί να είχε δίκαιο ο Ορέστης που εκδικήθηκε το θάνατο του πατέρα του, συγχρόνως όμως έκανε και ένα έγκλημα αντίθετο προς τη φύση,
σκοτώνοντας την μητέρα του. Η απόφαση βγαίνει με ισοψηφία. Οι μισοί ψήφοι είναι καταδικαστικοί και οι άλλοι μισοί αθωωτικοί.
Στην κρίσιμη εκείνη στιγμή ρίχνει η Αθηνά τη δική της ψήφο στις αθωωτικές και έτσι γλυτώνει ο Ορέστης από την καταδίκη. Η Αθηνά αναλαμβάνει στη συνέχεια να εξευμενίσει και τις οργισμένες θεότητες που καταδιώκουν τον Ορέστη και τις μεταβάλλει από Ερινύες (=τιμωρές θεότητες) σε Ευμενίδες (=ευνοϊκές θεότητες). Από εδώ πήρε και την ονομασία του το δράμα.

2 . Η σκηνή του δράματος.
Το δράμα εκτυλίσσεται σε δύο σκηνές. Η πρώτη στο χώρο του Μαντείου των Δελφών, όπου καταφεύγει κυνηγημένος ο Ορέστης και η δεύτερη στο χώρο του Αρείου Πάγου της Αθήνας, όπου διεξάγεται η κρίσιμη δίκη.

3. Τα πρόσωπα της τραγωδίας.
Πυθία(η
μάντισσα των Δελφών), Ορέστης, Απόλλωνας, το φάντασμα της Κλυταιμνήστρας, χορός Ευμενίδων, Αθηνά, συνοδοί (βουβά πρόσωπα).

4. Ανάλυση των «Ευμενίδων».
Με την έναρξη του έργου εμφανίζεται η Πυθία, η οποία προλογίζοντας εκφράζει το σεβασμό της προς την
πρωτομάντισσα Γαία, τη θέμιδα, την τιτανίδα Φοίθη και τέλος προς τον Απόλλωνα, το γιο της Φοίβης, που της υπαγορεύει τους χρησμούς, τους οποίους αυτή δίνει στους ανθρώπους (στίχ. 1-33). Τελειώνοντας την προσευχή της η Πυθία ετοιμάζεται να μπει στο ιερό, έξαλλη όμως ξαναβγαίνει και αφηγείται το τρομερό θέαμα που αντίκρυσε: Ένας άνδρας αιματοσταγής (Ο Ορέστης) πεσμένος μπροστά στον «ομφαλό», κρατά κλωνάρι ελιάς στεφανωμένο με ταινίες από άσπρο μαλλί (σύμβολα της ικεσίας), ενώ γύρω του κοιμούνται βδελυρά όντα (οι Ερινύες), που η αναπνοή τους μοιάζει αγκομαχητό και τα μάτια τους στάζουν αίμα (στίχ. 34-63).
Τη στιγμή αυτή εμφανίζεται ο Απόλλωνας και συμβουλεύει τον Ορέστη να επωφεληθεί από τον ύπνο των Ερινυών, να φύγει αμέσως για την Αθήνα, όπου να προσπέσει ικέτης στο αρχαίο άγαλμα της Παλλάδας Αθηνάς. Του υπόσχεται να τον βοηθήσει στη δίκη που θα γίνει εκεί, ώστε να απαλλαγεί από τα δεινό του, γιατί παραδέχεται ότι αυτός ο ίδιος τον έβαλε να σκοτώσει τη μητέρα του. Ύστερα του δίνει για συνοδό τον Ερμή και ο ίδιος μπαίνει στο ναό του (στίχ. 64—93).Παρουσιάζεται τότε το φάντασμα της Κλυταιμνήστρας και φωνάζει τις Ερινύες να ξυπνήσουν. Εκείνες με ουρλιαχτά τρέχουν στη σκηνή και βρίζουν τον Απόλλωνα, που προστατεύει ένα μιασμένο μητροκτόνο. Ξαναπαρουσιάζεται ο Απόλλωνας και διεξάγει μία έντονη φιλονικία για το κατά πόσο είναι μιαρή η πράξη του Ορέστη. Τελικά ο θεός τις διώχνει από το ιερό του σαν ανεπιθύμητες και εκείνες φεύγουν για την Αθήνα, για να καταδιώξουν εκεί το μητροκτόνο (στίχ. 94-235). Η σκηνή τώρα μεταφέρεται στην Ακρόπολη των Αθηνών. Τρέχοντας ο Ορέστης κατευθύνεται προς το άγαλμα της Αθηνάς, μπροστά στο οποίο πέφτει σαν ικέτης. Τον προφταίνουν όμως και οι Ερινύες, οι οποίες τον περικυκλώνουν και τον απειλούν ότι θα του ρουφήξουν το αίμα και ύστερα θα τον πετάξουν στον Άδη. Την ώρα εκείνη εμφανίζεται η Αθηνά και ρωτά να μάθει ποιοι είναι και τι θέλουν οι συγκεντρωμένοι γύρω από το άγαλμα της. Της παρουσιάζονται οι αντίπαλοι και της εμπιστεύονται την κρίση της υποθέσεως. Με προσταγή της θεάς συγκροτείται το δικαστήριο του Αρείου Πάγου, στο οποίο προσέρχεται σαν μάρτυρας υπερασπίσεως ο Απόλλωνας (στίχ. 236-66). Οι δικαστές χωρίζονται στα δύο και ισοψηφούν. Τότε η Αθηνά, που προεδρεύει στη δίκη αυτή και εκπροσωπεί την ηθική κοινωνική συνείδηση, ψηφίζει για την αθώωση του Ορέστη, ο οποίος απαλάσσεται έτσι από την ευθύνη της μητροκτονίας (στίχ. 667-743). Ο Ορέστης ευχαριστεί την Αθήνα και τον Απόλλωνα και ορκίζεται αιώνια συμμαχία της πατρίδας του Αργούς με την Αθήνα, της οποίας προστάτιδα είναι η Αθηνά, και φεύγει (στίχ. 744-777). Οι Ερινύες κατηγορούν τους δύο θεούς ότι με την ανάμειξη τους και την έκβαση της δίκης ανέτρεψαν τους ηθικούς νόμους και απειλούν άπειρα κακά για τους Αθηναίους. Η Αθηνά όμως τις καλοπιάνει, τις καταπραΰνει και τις συμφιλιώνει προς τους Αθηναίους (στίχ. 778-995). Έτσι από κόρες της νύχτας μεταβάλλονται σε αναθοποιά πνεύματα, από Ερινύες δηλ. γίνονται θεές Ευμενίδες, δίνουν μύριες ευχές στους κατοίκους της πόλεως και φεύγουν συνοδευόμενες από τις ιέρειες της Αθηνάς και τους πιο ευγενείς Αθηναίους.

5. Ιδέες του δράματος.
Η κεντρική ιδέα παρουσιάζεται με δύο σκέλη:
α) Η εξάγνιση του μητροκτόνου. Κατά τον Τ. Ρούσσο « Ο μιασμένος, έστω και κατά θεϊκή εντολή φονιάς, κινείται ολοένα προς το φως, προς την κάθαρση: Ο Ορέστης πορεύεται από το σκοτεινό Αργός στον λαμπερό Απόλλωνα στους Δελφούς και από εκεί στην πνευματική λάμψη της Αθηνάς, στην Αθήνα», β) Ο σεβασμός στον Άρειο Πάγο.Η Αθηνά στους στιχ.482-4 λέει «Αφού έφθασεν ως εδώ το ζήτημα, θα διαλέξω δικαστές του φόνου ορκωτούς και ένα θεσμό παντοτεινό θα ιδρύσω».Στο χωρίο αυτό διαφαίνεται η επιθυμία του Αισχύλου να προσδώσει θεία προέλευση και καταγωγή στον Αρειο Πάγο και να κατοχυρώσει με τρόπο αιώνιο και αδιάβλητο το θεσμό του, στη μείωση του οποίου απέβλεπε ο Περικλής, όπως υποστηρίζουν μερικοί ερευνητές. Έτσι το χωρίο αυτό παίρνει και πολιτική σημαοία.Επιπ\έον όμως τιμά και τους Αθηναίους και γενικά τους ανθρώπους, βάζοντας την Αθηνά να αναθέτει την επίλυση διαφοράς θεών σε δικαστήριο θνητών, την απόφαση των οποίων είναι έτοιμοι να δεχτούν οι θεοί.Παράλληλα όμως αναπτύσσεται και μία δευτερεύουσα ιδέα. Υπερασπιζόμενος ο Απόλλωνας τον Ορέστη ισχυρίζεται ότι ο φόνος της Κλυταιμνήστρας ήταν δίκαιος, γιατί ήταν θέληση του Δία και ότι ο πατέρας είναι κάτι πολυτιμότερο από τη μητέρα. Και αυτό εξηγείται ως εξής: «Το παιδί δεν το γεννά αυτή πού
λέγεται μητέρα του· αυτή τρέφει μόνο το σπέρμα που κυοφορεί- γεννά ο άντρας, κι αυτή σαν ξένη το φυλάει το φύτρο, αν ο θεός το αφήσει ζωντανό» (στίχ. 658-661). Άρα ο Ορέστης είναι περισσότερο τέκνο του Αγαμέμνονα παρά της Κλυταιμνήστρας. Με την καινούργια αυτή θεωρία ο Αισχύλος κάνει ένα σαφή υπαινιγμό για τη λήξη της μητραρχικής περιόδου. Και στην περίπτωση όμως αυτή δε λείπει ο πολιτικός στόχος. Συνεχίζοντας ο Απόλλωνας δηλώνει στους Αθηναίους, ότι αν αθωώσουν τον Ορέστη, οι Αργείοι θα είναι αιώνίοι σύμμαχοι τους για το καλό που έκαναν στο βασιλόπουλο τους.

6. Η αξία της τραγωδίας.
Η τραγωδία αυτή, μαζί με τις άλλες δύο της τριλογίας « Ορέστεια», αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο των ελληνικών γραμμάτωνν μετά τα ομηρικά έπη.
Τέτοια είναι η ποικιλία στις ιδέες, η μεγαλοπρέπεια του λόγου και η αφθονία των εικόνων, ώστε να θεωρείται ότι συγκεντρώνει όλες τις αρετές που συνθέτουν το υψηλό τραγικό ύφος. Με την παρέμβαση ειδικότερα της Αθηνάς, η οποία αντιτάσσει τη λογική και τη φιλευσπλαχνία στην άγρια μανία των παθών και τις εκδικήσεις, δίνεται το μέτρο μιας ευνομούμενης πολιτείας, δηλ. της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και έτσι η τραγωδία αποκτά και υψηλό πολιτικό περιεχόμενο.


Δίοδος, Η Πύλη της Γνώσης



Mind Body & Soul

27 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Τις Ευμενίδες
αν και τις είδες
αρά
η χαρά.

Στην Τραγωδία
-τι κοροϊδία!-
οργή
η στοργή!

Μηθυμναίος είπε...

Απ' τη φύση στην Πύλη της Γνώσης, το τερπνόν μετά του ωφελίμου!
Καλημέρα σου.

Saime είπε...

Ti xara poy oi "Erinyes" apo kores ths nyxtas ginikave "Eymeneides", kores toy fotos!! :-) S' eyxaristoyme.. toso poly..!! Mareld mas!!
Xxx

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Εξαιρετικό το μάθημά σου για την αρχαία τραγωδία. Καλό, συνοπτικό το απόσπασμα που επέλεξες. Να τα βλέπουμε εμείς που θέλουμε να λέμε πως είμαστε σχολικό blog!!
Πάντα τέτοια!

zero είπε...

Καταπληκτικο ποστ.
Αυτα τα ποστ, μου αρεσουν παρα πολυ.
Αρχαια Τραγωδια ...rulez...

μαριάννα είπε...

Τί όμορφη ανάρτηση και πόσο ενδιαφέρουσα! Είσαι γεννημένη εκπαιδευτικός γλυκιά μου! Τα δίνεις όλα τόσο όμορφα κι απολαυστικά... Να είσαι καλά και πάντα να έχεις τέτοια διάθεση να μας ταξιδεύεις ονειρικά στον κόσμο της γνώσης και του πολιτισμού, αλλά και της επιστήμης και της φύσης! Πολυτάλαντο Μαρελντάκι μου, καλημέρα φωτεινή! Ξαναβγήκε ο ήλιος! :)

Σε φιλώ...

Μηθυμναίος είπε...

Είδες το Μαρελντάκι, καλή μου Γητεύτρια; Πολυτάλαντο και όχι μόνο!
Κι εγώ "Γηράσκω αεί διδασκόμενος"!
Και από εσένα κι από εκείνη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στις δύο.
Φιλάκια

mareld είπε...

Φίλε Παναγιώτη!

Παίζεις με τις λέξεις, παίζεις με τα νοήματα, τα χρώματα. Μόνο με τους ανθρώπους δεν παίζεις. Τους έχεις πάρει στα σοβαρά και προσπαθείς να τους βάλεις στο καλό το δρόμο και απογοητεύεσαι,ε;

Να είσαι πάντα χαρούμενος!

mareld είπε...

Φίλε Στράτο!

Εκτός από το φλαμένκο, τις ταυρομαχίες,τη μουσική, τη ποίηση, τη φιλοσοφία κλπ τη ζωή μου τη πέρασα σκεπτόμενη και προσπαθώντας να ρθω πιο κοντά στο πυρήνα της ύπαρξής μας.
Ο άνθρωπος πάντα διψάει για γνώση και εμένα μου αρέσει να σας προσφέρω ότι έμαθα, με τρυφερότητα και ένα χαμόγελο.Εκτός από τη saime {είμαι ευτυχής που τη γνωρίζω, αυτη και την οικογένειά της] δεν με ξέρετε, μάθε λοιπόν ότι γελάω πολύ και σαν γνήσια ζακύνθια μου αρέσει να διακωμωδώ καταστάσεις.
Έχω και ειδικότητα στην κλωνοποίηση οπότε όποιος επιθυμεί μπορεί να παραγγείλει το αντίγραφό του.
Ε! μας είπαν ότι πάμε να το παίξουμε και θεοί. Πιστεύω ότι τα πάντα θα πρέπει να γίνονται για το καλό του ανθρώπου και με μέτρο. Η γνώση να είναι προσβάσιμη σε όλο το λαό και να δίνεται όπως ακριβώς το χάδι στα παιδιά.
Έχουμε να πούμε πολλά και ευχάριστα.
Να είσαι καλά!

mareld είπε...

saime!
Μοσχολούλουδο!

Ξέρω ότι με το σκοτάδι γενικώς δεν τα πας καλά. Είναι αλήθεια; Αν δεν υπήρχε όμως τι θα υπήρχε σε διαλεκτική σχέση με το φως; Τις Ερυνίες αφού τις ανέλαβε η Αθηνά θα τους αφαιρούσε τη κακία. Όλα είναι παιχνίδι των συμβόλων. Στη προκειμένη περίπτωση ο Ορέστης έπρεπε να αθωωθεί. Αν δεν σκότωνε τη μάνα του θα τον σκότωνε αυτή, άρα το δίκιο είναι να αθωωθεί γιατί αυτός είναι παιδί και δεν φταίει.
Φοβάσαι ακόμη το σκοτάδι; Αν ναι, θα φωνάξω τον Απόλλωνα.
Φιλάκια!

mareld είπε...

Διονύση!

Όταν ακόμη βρισκόμουν στην έρευνα{είμαι ερευνήτρια στην ιατρική} έλεγα στους φίλους μου θα φύγω, θα πάω στη Νάξο, να βρώ ένα τεράστιο σπίτι. Θα το φτιάξω πανέμορφο, θα το γεμίσω χάδι και θα ερχόσαστε να το γεμίζετε τραγούδι. Το σπίτι το βρήκα αλλά αναγκάστηκα να επιστρέψω Σουηδία {έμενα 5χρ Ελλάδα} και έτσι άνοιξα τα μπλογκ μέχρι να ξαναγυρίσω. Ασχολούμαι με τη βιοχημεία της συναισθηματικής νοημοσύνης. Πως θα μαθαίνω το άτομο να έχει την κυριαρχία των συναισθημάτων του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Πως θα μετατρέπει τη θλίψη σε χαρά. Έτσι ήρθε και η τραγωδία από μόνη της. Την είχα συναντήσει σε έναν αγαπημένο μου ψυχαναλυτή το Ρολλο Μέη αν τον ξέρεις. Τη γλώσσα μας δεν την χρησιμοποιούσα 30χρ. Για όλα υπάρχει εξήγηση...

Να μου είσαι καλά!

mareld είπε...

Αγαπητέ Zero!

Το ξέρω ότι σου αρέσει και χαίρομαι.
Σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους και σε αυτούς που ψάχνουν να καταλάβουν όσο γίνεται την ολότητα της πολυπραγματικότητάς μας αρέσει η τραγωδία. Έμείς είμαστε Έλληνες αλλά θα σου πω ότι αρέσει και στους Ισπανούς λόγω της τραγικής τους ιστορίας.

mareld είπε...

Γητεύτρια μου!

Με αυτά που μου έγραψες, μου ήρθε στο μυαλό το παρακάτω τραγούδι και φυσικά στο αφιερώνω.

Εδώ γεννήθηκα, κάτω απ' την άμμο
κι εδώ είν' η ώρα μου που θα σε βρω
Αίμα που σ' έχασα στο κύμα πάνω
μέσα στη θάλασσα σ' αναζητώ

Θάλασσα, αίμα μου, πού να μιλήσω
και ήλιε πόνε μου, πού να το πω;
Εδώ γεννήθηκα, κάτω απ' την άμμο
μέσα στην πίκρα μου θ' αναστηθώ.
Δημήτρης Χριστοδούλου

Αυτό είναι το "πολυτάλαντο Μαρελντάκι"
Αν θα μπορούσα να πιώ ένα καφέ μαζί σου στο Διόνυσο με θέα την Ακρόπολη θα σου έλεγα πολλά από την Οδύσσειά μου που συνεχίζεται και ελπίζω αφού νίκησα τίγρεις, ξέφυγα από καρχαρίες να μη με φάνε οι κοριοί, που είπε και ο φίλος μας ο Μπρεχτ.
Όταν παιζόταν η Μάνα του Μπρεχτ πούλησα τα κουπόνια για φαγητό που μας έδιναν στην Ακαδημία και έμεινα νηστική για μέρες.
Αυτό το έργο όμως με χάραξε..
Στη Σουηδική εφημερίδα σήμερα είχε το ημερολόγιο μιας κοπελίτσας από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο γιος μου από εκείνη τη στιγμή ακούει ..Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία...μου σπαράζει η καρδιά.

Επαναλαμβάνω! Τυχερή που σας βρήκα!
Φιλάκια!

mareld είπε...

Στράτο μας!

Εσύ δεν γηράσκεις..
Είσαι παιδί και θα παραμείνεις.
Αν θέλεις θα σε μάθω και το μυστικό της αιώνιας νεότητας. Είναι μάθημα του Mental training.

Να είσαι καλά!

mareld είπε...

Καλή σας μέρα!

Να γιατί αγαπώ τη τραγωδία..

αποσπάσματα από e-mail που έλαβα χθες

Meshua moy,

Den mporo akribos na soy ekshghso pos egine... alla me to poy diabasa thn anarthsh gia tis eymenides, katalaba akribos ti ginetai me thn psyxodomh toy ... k ti sto kalo einai ayto to atomo!

...Oi lekseis mas mperdeyoyn diarkos!...

..Einai toso polyplokh h alhtheia, dioti symbainoyn tosa polla taytoxronos!..
..To oraio einai xthes to brady poly arga diabasa tis Eymenides k to proi edosa th lysh!
..Gia thn omorfia k thn aisthhtikh, an mh ti allo!!

Καλή σας μέρα!

P. Kapodistrias είπε...

Εδώ δεν μπορώ να φτιάξω τον εαυτό μου, τους ανθρώπους θα φτιάξω; Κάνεις λάθος.
Αν και θα έπρεπε, ουδόλως προσπαθώ... Άλλωστε, ο καθείς μας "τω ιδίω κυρίω στήκει ή πίπτει"!...

μαριάννα είπε...

Νομίζω ότι ο Στράτος μας το έχει βρει το μυστικό της αιώνιας νεότητας, εξ' ενστίκτου. Αγαπάει την ομορφιά και ξέρει να την κάνει καθημερινότητα. Είναι μοναδικός!

Σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση του τραγουδιού, που είναι πολύ δυνατό, μα που με βάζει σε σκέψεις συνδυαστικά με τον καφέ στο Διόνυσο γλυκιά μου, πού θα πάει όμως θα τον καταφέρουμε! ;)

Τη Μάνα την έχω δει κι εγώ σε πολλές συγκλονιστικές παραστάσεις. Τελευταία με την υπέροχη Δέσποινα Μπεμπεδέλη, σε μέτρια σκηνοθεσία, αλλά που η Μάνα διόρθωνε τα πάντα!

Τρομερό έργο. Τρομερός ρόλος.

Τόσο ευαίσθητο πλάσμα ο γιος σου; Ε πώς αλλιώς; Με τέτοια Μάνα...

Να μου τον φιλήσεις! Σε φιλώ κοπέλα μου!

mareld είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη!

Αυτά που σου έγραψα είχαν την αφετηρία τους στα παρακάτω λόγια:

"Οι άνδρες με υψηλό δείκτη νοημοσύνης είναι κοινωνικά ισορροποιμένοι, εκδηλωτικοί και πρόσχαροι, ελεύθεροι από φοβίες και σκέψεις άγχους. Έχουν μια αξιοσημείωτη ικανότητα να αφοσιώνονται σε ανθρώπους η σκοπούς, να αναλαμβάνουν ευθύνες και να τηρούν μια ηθική στάση.
Είναι πονετικοί και τρυφεροί στις σχέσεις τους. Η συναισθηματική τους ζωή είναι πλούσια, αλλά και ενδεδειγμένη. Νιώθουν άνετα με τον εαυτό τους, με τους άλλους και με το κοινωνικό σύμπαν μέσα στο οποίο ζουν".Daniel Goleman Emotional Intelligence

Και λίγες πευκοβελόνες..ε;
Να είσαι πάντα χαρούμενος!

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Γυτεύτρια!

Βρέχει,βρέχει, βρέχει..
Πρωί-πρωί έλαβα το παρακάτω και το αφιερώνω σε όλους σας, γιατί για μένα ο κάθε ένας σας είναι:

"la única persona"

"Eres la única persona que sin yo pedirte nada encotraste mi alma

encontraste, quiero decir

y yo necesitaba de eso para verme
a mi mismo

que el sol que llevas dentro ilumine la oscuridad de esa inmensa oscuridad del norte"

Με πολύ αγάπη!

αργυρης είπε...

Τι εποχη και τουτη;!

faraona είπε...

Tα διαβασα ολα...
Τα ρουφηξα μ ολες μου τις αισθησεις...
Αγαπη που εχεις για την Ελλαδα καλη μου...
Παθος θα ελεγα...
Φιλα μου τον γιο σου,καλα λεει η Μαριαννα ,με τετοια μανα?
Φιλια Ιονια,,, γεματα λιακαδα σημερα ολα τα επτανησα.

μαριάννα είπε...

Καλημέρα!
Τί τρυφερό ποίημα!

Φιλιά ηλιόλουστα κι από 'δω!

Εκεί; Βγήκε ήλιος καλό μου;

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Καλησπέρα.Όλα πλούσια στο τζιβαέρι και ο κόσμος πολύς πάντα τέτοια. Και εις άλλα.

mareld είπε...

Αργύρη!

Έτσι είναι..μας φαίνεται εκείνη η εποχή βαριά, μαύρη, αλλά έχω την αίσθηση ότι και αυτή που ζούμε πολύ της μοιάζει..
Να είσαι καλά!

mareld είπε...

Αγαπημένο, Φαραονάκι!

Ναι! Έχω πάθος αφόρητο θα έλεγα για την Ελλάδα. Με πόνεσε και την στερήθηκα.
Θυμάμαι πάντα πως έφυγα.. Εκείνη η νύχτα έχει καρφωθεί στο είναι μου και εδώ στο σκοτάδι βρίσκει δίοδο και βγαίνει σαν τον πετεινό και αρχίζει τα κου..κου..ρίκου..

Με αυτά που μου έγραψες μου ήρθαν πολλά στο νου αλλά κυρίως το παρακάτω:

Επτα νυχτερινα επταστιχα

1
Ονειρα κι ονειρα ηρθανε
Στα γενεθλια των γιασεμιων
Νυχτες και νυχτες στις λευκες
Αϋπνιες των κυκνων
Η δροσια γεννιεται μεσ'στα φυλλα
Οπως μεσ'στον απεραντο ουρανο
Το ξαστερο συναισθημα

2
Ευνοϊκες αστροφεγγιες εφεραν τη σιωπη
Και πισω απ'τη σιωπη μια μελωδια παρεισαχτη
Ερωμενη
Αλλοτινων ηχων γοησσα
Μενει τωρα ο ισκιος που ατονει
Και η ραϊσμενη εμπιστοσυνη του
Και η αθεραπευτη σκοτοδινη του-εκει.

3
Ολα τα κυπαρισσια δειχνουνε μεσανυχτα
Ολα τα δαχτυλα
Σιωπη
Εξω απο τ'ανοιχτο παραθυρο του ονειρου
Σιγα σιγα ξετυλιγεται
Η εξομολογηση
Και σα θωρια λοξοδρομαει προς τ'αστρα!

4
Ενας ωμος ολογυμνος
Σαν αληθεια
Πληρωνει την ακριβεια του
Στην ακρια τουτη της βραδιας
Που φεγγει ολομοναχη
Κατω απ'τη μυστικια ημισεληνο
Της νοσταλγιας μου.

5
Την αφρουρητη νυχτια πηρανε θυμησες
Μαβιες
Κοκκινες
Κιτρινες
Τ'ανοιχτα μπρατσα της γεμισανε υπνο
Τα ξεκουραστα μαλλια της ανεμο
Τα ματια της σιωπη.

6
Ανεξιχνιαστη νυχτα πικρα διχως ακρη
Βλεφαρο ανυσταχτο
Πριν βρει αναφιλητο καιγεται ο πονος
Πριν ζυγιαστει γερνει ο χαμος
Καρτερι μελλοθανατο
Σαν ο συλλογισμος απο τον ματαιο μαιανδρο
Στην ποδια της μοιρας του συντριβεται.

7
Το διαδημα του φεγγαριου στο μετωπο της νυχτας
Οταν μοιραζονται οι σκιες την επιφανεια
Της ορασης
Κι ο πονος μετρημενος απο εξασκημενο αυτι
Ακουσιος καταρρεει
Μεσ'στην ιδεα που αχρηστευεται απ'το μελαγχολικο
Σιωπητηριο.

Να είσαι πάντα καλά και όταν σε φέρνει ο Μαϊστρος προς τα δω, να του ψιθυρίζεις ότι μια φορά τον αγάπησα, αλλά αρκεί για πολλές ζωές..

Φιλιά και ζακυνθινές αγκαλίτσες!

mareld είπε...

Γητεύτρια μας!

Το ποίημα είναι τρυφερό σαν χάδι..
Όταν το διάβαζα ένιωθα τα λόγια σαν

χάδι από τη φλόγα ενός κεριού
χάδι από την ανάσα δειλινού
χάδι από το χέρι ενός παιδιού
χάδι από τη καρδιά της άνοιξης..

Φιλάκια και αγκαλίτσες!

Εδώ συνεχίζει να βρέχει..

mareld είπε...

Μπάμπη, καλώς ήρθες!

Ευχαριστώ για τις πλούσιες ευχές σου..
Και σε σένα εύχομαι υπέροχα ΄Εργα.

Να έχεις μια ηλιόλουστη μέρα!