Animated Graphics, Animated Gif,  Animated Gifs,  Animated Flowers, Color Splash, Flowers, Keefers Pictures, Images and Photos
Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα.Λιλή Ζωγράφου

Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Καλώς μας ήρθες Άνοιξη " Πασπαλισμένα με στάλες από άνοιξη αμόλυντη " Ελύτης















ΆΝΟΙΞΗ παρά τέταρτο!

Δυο νέοι κοιτάζονται στα μάτια και κανείς τους δεν κατεβάζει τα βλέφαρα.
Το αίμα μέσα στις φλέβες παίρνει έναν καινούριο δρόμο, αλλάζουν οι φωνές των αγοριών, τα στήθια των κοριτσιών σκληραίνουν και το μακρινό παθητικό τραγούδι της αγάπης τρέμει παραστρατημένο στις κυανές ανταύγειες ενός μισοξυπνημένου ορίζοντα..Άνοιξη παρά τέταρο!

















Σε λίγο,θα ανατείλει γυμνή στην αιχμή της αχτίδας της
η πρώτη μαργαρίτα της τύχης.

















Λοξά, και στο πείσμα του ανέμου, που για αλλού ταξίδευε το σπόρο της,
θα μπουκάρει μεσ' από δυο σκιστές μαλτεζόπορτες να σαλέψει κάτω απ' τα ρουθούνια της χειμωνιάς το κόκκινο μπαϊράκι της η φανατικιά παπαρούνα.


















Φωτιά, μαύρη φωτιά, χρυσή φωτιά, πόσες φορές δεν είπα να μη ζήσω
παρά με το δεξί μου χέρι παραδομένο στη φλόγα σου!
Πόσες φορές δεν είπα να μην περάσω παρά σα Θεός μέσα σε σας,
κορίτσια, τη μούρλια των αηδονιών που ξημερώνονται σκαρφαλωμένα
στα λοξά κατάρτια των πλωτών τους μπαχτσέδων!




















Κι όταν, μισομαυρισμένη από τις εσπερινές φωτιές,
η καρένα της μέρας ακουμπάει γερτή
από μεγαλείο στους βυθούς των δασών,
είσαστε σεις πάλι που με φραουλιές ουρές
μεταξωτών νυχτικών διαβαίνετε τα μετέωρα
δώματα τραγουδώντας παθητικά,
τόσο που να στάζει μέλι δεντρολιβανιάς
από την αντρική αγαλλίαση των άστρων.

















Κι όσο να ΄ρθει τ' αγιάζι λέω να μη βραχεί μαντίλι,
να μην τρίξει κλαρί κανένα, μήπως και ξεπροβάλει
άξαφνα ο ήλιος και με θαμπώσει κείνη
η πολύ αινιγματική αστραπή που συνοδεύει
τη μεγάλη φύση σε κάθε παίξιμο των βλεφάρων της.

















Όμως τρίζει το κλαρί κι ο ήλιος ξεπροβέλνει
και τα χ΄νω βλέποντας τη διαύγεια της φωνής σας
ολόστρωτη από ροδώνες απέραντους,
γεμάτους σφεντόνες πουλιών και βουές από νύφες μέλισσες.


















Ναι ναι, διψάει ο κόσμος, κι εσείς, που κατά βάθος
ακούτε με την καρδιά κι οσφραίνεστε με τα μάτια,
ξέρετε για τι πράγμα διψάει και ρίχνετε άξαφνα
στον αέρα μια λέξη μόνο, αλλά μια λέξη που σημαίνει
όλα τα πράγματα της γης αυτής που λατρεύουμε και
λέμε να μην την εγκαταλείψουμε ποτέ.


















Η λέξη αυτή _αγάπη! αγάπη! αγάπη!_
φωτοβολώντας με μυριάδες πρίσματα
μια στιγμή ευτυχίας που η τύχη
θα παίρνει κάθε φορά για να τη χαρίζει
σε δυο πάντοτε καινούριους ανθρώπους,
ρίχνεται με ριπές ουράνιας τραμουντάνας
πάνω από στέγες και σύννεφα.



















Και καθώς την παίρνουν τα βουνά,
στέλνοντας ένα σ' άλλο την αστείρευτη γοητεία της,
είναι οι καμπάνες πια που χαι ρετάνε κι οι γερανοί
και τα πελαργόνια που πετάνε συνοδεύοντας
έναν παντοτινά αναγνωρισμένο τους σύμμαχο
κι οι φτέρες που ανατριχάνε στυλωμένες
στις μύτες των ποδιών τους όσο να περάσει
ο σάλος και να καταλαγιάσουν οι καρδιές.

















Σ' όλες τις χώρες, από τα καμπαναριά
και τους εξώστες ως τις πιο ψηλές διχάλες των δέντρων,
ο κόσμος βγαίνει σα σε γιορτή να χαιρετήσει το απίστευτο ταξίδι.
Αγάπη! Αγάπη!

















Παιδιά και γερόντοι όσοι πέρασαν κι όσ' είναι
να περάσουν από τα μεράκια της,
βγαίνουν με το δεξί χέρι πάνω απ' τα μάτια
σα να κυνηγάνε χαρταετούς ή να βλέπουν
την ίδια τη ζωή τους πυκνή από καημούς
και όνειρα να σχίζει αψηλά τους αιθέρες...
Αγάπη! Αγάπη!
















Και τ' ανυπόμονα πλάσματα βροντάνε το πόδι τους,
και το κορμί τους τραντάζει, έλασμα χτυπημένο
πάνω από απέραντες στέρνες κρίνων και δροσιάς.
Μα η΄φωνή _αγάπη! αγάπη πετάει και προχωράει
ολοένα πάνω από τα ριγωτά χωράφια που μικραίνουν,
πάνω από τα κυπαρίσσια που βυθίζονται μέσα στο χώμα

















Πάνω από τις πικροδάφνες που πνίγονται
μες στα ποτάμια, πάνω από τους ανθρώπους
που με μπράτσα τεντωμένα κι ανοιχτή αγκαλιά
περιμένουν την ώρα που εσείς, κορίτσια,
τεντώνεστε από έναν αόρατο μίσχο έτσι που
να λυγίσει η μέση σας και να 'ρθει πιο κοντά
στον ύπερο η χρυσόσκονη του γυμνού σας κορμιού.

















Να επινοήσω ένα φιλί άξιο να μεταμορφώνεται αδιάκοπα,
ικανό να προικίζεται με τόσες αποχρώσεις,
όσο γοργά μεταμορφώνεται κι όσες μυριάδες αποχρώσεις
καταφέρνει να παίρνει στα χείλη..
η γεύση του νεανικού κορμιού της γης_
η αγιοσύνη του κόσμου!

Ανοιχτά Χαρτιά αποσπάσματα

















Γεια σας περβόλια γεια σας ρεματιές
γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί.


















Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου

που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει,
σιγά-σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!





'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση

Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα

24 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Τι όμορφα λουλούδια!!! Εσύ τα φωτογράφισες;
Και η σύνδεση με τον Ελύτη, άψογη!!!
Τον αναθυμάμαι, να λέει στο ύστατο βιβλίο του:

"Αν θες να ωτακουσθείς του ίδιου σου του εαυτού, φρόντισε νά 'χεις περάσει μια πλήρη ζωή μικρού Βοτανικού Κήπου."

mareld είπε...

Αγαπητέ φίλε σ'ευχαριστώ!
Πάντα έχεις να αφήσεις κάτι.
Με συγκινείς!
Να έχεις μια υπέροχη μέρα.
Αν θες να δεις και άλλα λουλούδια πήγαινε στο γλυκοχαράζει.
Στο νοσταλγία θα βρείς από που είναι τα λουλούδια.

Μηθυμναίος είπε...

Μπα, κι άλλες ομορφιές εδώ; Καλά εσύ μας ευώδιασες!
«Γιατί μένετε μέσα κλεισμένοι; Ανοίχτε τα παράθυρα. Ανοίχτε τις γρίλιες.» φώναζε ο Γιάννης Ρίτσος.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Βρε συ, εσύ έχεις κατακλέψει όλη την άνοιξη και την έχεις φυλακίσει στα τρία σου ιστολόγια! Τι παρανομία να κάνω, να με κλείσουν μέσα, να την απολαμβάνω;
( Αν και ήδη την κάνω, σκέφτομαι...Έξω ολόλαμπρη έχει προσκλητήριο και 'γω στα πλήκτρα κοπανάω μυρωδιές και όνειρα...)
mareld, χαίρομαι που σε συναντώ!

mareld είπε...

Κοχύλι μου!
Εσείς να ανοίξετε παράθυρα, πόρτες, τα μάτια σας και τις καρδιές σας, να τις λούσει Ο Ήλιος.. εδώ η μούχλα συνεχίζεται και σαν ανοσοβιολόγος και ..-ξέρεις έχω και ειδικότητα στα αντισώματα-
Φιλάκια!

mareld είπε...

Διονύση μου!
Εγώ να δεις!
Δεν φταίω..
Ζάκυνθε· συ μου έδωκας
την πνοήν,
και του Απόλλωνος
τα χρυσά δώρα!
Όλα μου τα πήρανε και τώρα..
αντιστάσεις στη φθορά!
Όλα για την Ομορφιά!
Φιλάκια!

μαριάννα είπε...

Με το που άνοιξα το μπλογκ σου με συνεπήρε θεσπέσιο άρωμα γυναίκας, λεπτότατο άρωμα λουλουδιών και φυσικά άρωμα εκλεκτής ποίησης!
Καλώς μας έφερες την Άνοιξη, Άνοιξή μας!

Πολλά φιλιά και αγκαλίτσες!
Καλή βδομάδα να έχουμε!

mareld είπε...

Υακινθάκι!

Με κάνεις και γελάω με τη ψυχή μου!
Εδώ στο γκρίζο δάσος μόνο η πίστη μου στη "δαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών" θα με σώσει.
Κάθε πρωί λέω:΄ΟΟΟΟΟχιιιι!! δεν θα σου περάσει παλιόκαιρε.
Χαίρομαι που υπάρχετε και είσαστε, θα έλεγα στα μέτρα μου. Πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο οι καλοί φίλοι.

Φιλιά και αγκαλίτσες!

Μηθυμναίος είπε...

Buenos días por aqui tambien. Nececito respiros de colores y aromas...
Un abrazo para ti!

mareld είπε...

Buenos días amigo!

"Είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένως" είπε ο Αριστοτέλης.
Εάν επιλέξεις ένα λουλούδι και το κοιτάς αρκετή ώρα θα ποτιστείς με Ευφορίνες. Αν το κάνεις πολλές φορές θα μάθει στο τέλος το νευρικό σου σύστημα να σε ποτίζει με Ευφορίνες όταν το χρειάζεσαι και όπου και να βρίσκεσαι, μόνο με τη σκέψη.

Να έρχεσαι να απολαμβάνεις την Άνοιξη και να φεύγεις ανάλαφρος.

zero είπε...

Ελα, ενταξει... καταπληκτικο το μπλογκ σου.
Φυσικα και τα ποστ που κανεις.
Σε ευχαριστω για το λινκ... μονο που θελω να σε παρακαλεσω για κατι...
δεν θελω το λινκ μου να ειναι πανω απο το λινκ του Golem.
Ξερω τι θα μου πεις, οτι δεν εχει καμια σημασια... αλλα πιστευω οτι το Golem πρεπει να ειναι πανω-πανω στην λιστα σου.
Εμενα βαλε με τελευταιο αν θελεις.
Εξ'αλλου το zero παει παντα στο τελος.
Το alef δεν παιζεται σε γνωση και προσφορα.
Κανε την αλλαγη σε παρακαλω.

mareld είπε...

Αγαπητέ Zero!
Θα γίνει όπως το ζήτησες αλλά όχι πρώτη γιατί θα αισθανθεί κάπως.
Έχω πολλά αποθέματα αγάπης μη φοβάσαι και ο καθένας θα πάρει αυτό που του ανήκει.
Τα ονόματα μπαίνουν τυχαία. Είναι αρχή μου.
Χαίρομαι που Σε γνώρισα!

zero είπε...

Τελος παντων.
Απλα εμενα να με βαλεις στο τελος.
Τυχαια μεν ...αλλα τελευταιο.

mareld είπε...

Zero!
Θα μπουν και άλλα ονόματα.
Είμαι καινούργια και δεν ξέρω πολυ κόσμο. Μην έχεις πρόβλημα.
Όλα καλά τώρα;
Καλό σου βράδυ!

zero είπε...

Βρε δεν σου εκανα παρατηρηση, απλα μια κουβεντα ειπα.
Ολα καλα ειναι στο μπλογκακι σου και ομορφα.

mareld είπε...

Ζερο!
Καλή μας επιτυχία, τότε..
Είμαι λίγο ταραγμένη για το Θρύλο..
Τουλάχιστον να νιώθεις ευπρόσδεκτος και να φεύγεις με λίγη χαρά.
Καλή σου νύχτα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι εγω να επινοήσω ένα φιλί άξιο να ταξιδεύει αδιάκοπα, τραχιές στεριές και θάλασσες ανταριασμένες....
για να σε ευχαριστήσω ΚΑΙ για τούτη την λεκτική και χρωματική πανδαισια.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

mareld είπε...

Γλαρένια μου!
Ξέρεις να δίνεις, ξέρεις να παίρνεις, τρυφερά και ανθρώπινα.
Ούτε καν ακούγεται το πέταγμά σου.
Όταν έρχεσαι όλα τα μπουμπούκια ξεπερνούν μονομιάς τον πιθανόν τους φόβο και σκάζουν από χαρα μ' ένα χαμόγελο του Ήλιου.
Φιλάκια!

Μηθυμναίος είπε...

Mareldita μου,
Το πρώτο μάθημα του σεμιναρίου το έλαβα. Θα επιλέξω από τις φωτογραφίες σου ένα λουλούδι για την πρακτική μου.
Σ' ευχαριστώ, είσαι ξεχωριστή!
Καλημέρα

mareld είπε...

Καλώς τον!
Είχα σκοπό ν' αρχίσω το αντιστρές μετά το καλοκαίρι αλλά αποφάσισα χθες και το άρχισα στο γλυκοχαράζει.
Εδώ θα συνεχίσω με τέχνη και φιλοσοφία.
Στο νοσταλγία με ποίηση.
Φιλάκια!

Μηθυμναίος είπε...

Πολύ καλή η ιδέα σου, έτσι δίνεις στο καθένα μια διαφορετική ροπή και αποφεύγεις τις ομοιότητες.
Μπράβο σου.
Καλή συνέχεια.
Φιλάκια

Alkmini είπε...

να αφησω κι δω ενα πεταλο μεσα στην Ανοιξη
ομορφα τα μπλογκ σου Ανοιξιατικη

mareld είπε...

Καλώς την Αλίκη!
Είσαι πολύ γλυκιά!
Ευχαριστώ για την τόση τρυφερότητα!
Φιλάκια!

mareld είπε...

Αγαπητέ Στράτο!

Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Πάντα με το γλυκό λόγο, που όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Να μου είσαι καλά!